“Sa mama” de Grazia Deledda, òpera traduida in sardu dae Giovanni Muroni e publicada dae NOR (colletzione Le Grazie).
A bortas, in cuddu tempus antigu, sa ghenna fiat aberta in campu e lassaiat bìdere un’intrada oscura a impedradu, cun istradas: sos pitzocos lompiant finas a su liminàrgiu aboghinende e sas boghes intronaiant a intro de sa domo comente in una gruta: una tzeraca s’incaraiat a ddos catzare.
– Ah, tue puru ddoe ses, Maria Madalena? Non nde tenes birgòngia a andare cun cussa canalliedda, manna comente ses?
E issa si nch’istesiaiat timerosa, finas si si furriaiat torra a abbaidare curiosa fache a intro, in cuddu logu misteriosu de sa domo; e de gasi si nch’istesiaiat como, istringhende·si sas manos disisperada e furriende·si a abbaidare sa ghennighedda chi nch’aiat ingurtu a Pàule suo che una trampa: ma a manu a manu chi torraiat in sos passos suos e torraiat a domo sua si pentiat de no àere aboghinadu, de no àere iscutu pedras a sa ghenna pro si dda fàghere abèrrere e chircare de si nche torrare a leare a fìgiu suo: si pentiat, si firmaiat, torraiat a andare a in antis, torraiat a parare, time·time e avolotada, bassu chi s’istintu de si regòllere, de si fàghere fortza in antis de su cumbatimentu finale dd’aiat apretada a torrare a domo sua comente una bèstia ferida a su nidu.