Istoricamente s’Islanda est semper istada una terra isulada e linguisticamente omogènea. Semper e cando, su territòriu suo at istrangiadu prus de una limba. Su gaèlicu est istadu sa limba materna de medas de sos primos islandesos, ma pustis at bintu s’islandesu, un’idioma indoeuropeu chi faghet parte de su grupu nòrdicu de sas limbas germànicas.
Sas rutas cummertziales, in prus, nch’ant giutu su tedescu, s’inglesu, s’olandesu, su frantzesu e su bascu. Mercantes e funtzionàrios si sunt istabilidos in Islanda durante sos sèculos, lassende s’ormina issoro in sa cultura e, linguisticamente, tèrmines cummertziales, nàuticos e religiosos. A parte custas e unas cantas paràulas latinas, s’islandesu at cambiadu pagu dae sos insediamentos iscandinavos de su sèculu 9, ca sos residentes sunt semper abbarrados a contu issoro.
S’islandesu no est petzi sa limba natzionale, ma est como “sa limba ufitziale de Islanda” pro more de sa Lege N. 61/2011, adotada dae su Parlamentu in su 2011. Fintzas salimba islandesa de sos sinnos est istada reconnota in manera ufitziale dae sa lege de su 2011 comente limba de minoria cun deretos costitutzionales, e comente prima limba de sa comunidade islandesa de sas pessones surdas. In su tempus de su guvernu danesu, s’idioma danesu fiat una limba de minoria in Islanda, ma como lu faeddant petzi pagos immigrados.
S’istùdiu de s’ inglesu e de su danesu (o de un’àtera limba iscandinava) est obligatòriu pro sos istudentes in s’iscola de s’òbligu, e faghet fintzas parte de sos programas de istùdiu de medas iscolas segundàrias; duncas sa connoschèntzia de custos duos idiomas est difusa meda. Àteras limbas istràngias istudiadas meda sunt su tedescu, s’ ispagnolu e su frantzesu.