Su “Va, pensiero” est unu coru prus chi non famadu chi est parte de su “Nabucco” de Giuseppe Verdi e chi contat s’istòria de sa presonia de su pòpulu ebràicu in Babilònia (su libretista Temistocle Solera pigheit ispiratzione dae su Salmu 137 de sa Bìbbia pro nd’iscrìere sas paràulas). Ma “Va, pensiero” est coladu a s’istòria comente innu de su Risorgimentu italianu. Sos versos «O, mia patria, sì bella e perduta! O, membranza, sì cara e fatal!» sunt base de sos sentidos natzionales italianos. E “Viva V.E.R.D.I.” ischimus chi cheriat nàrrere “Viva Vittorio Emanuele Re d’Italia”. Ite b’intrat totu custu cun sa Die de sa Sardigna? Oe, cunforma a cantu leghimus, in su situ de su Cussìgiu Regionale, su “Va, pensiero” est su programma de sas tzelebratziones ufitziales chi comintzant a sas 11. Su coru de su Teatro Lirico de Casteddu at a propònnere finamentas s’innu de Mameli (ca si cherimus èssere risorgimentales tocat de èssere fintzas frades de Itàlia), s’innu europeu e s’innu ufitziale de sa Regione . Custu, “Su patriota sardu a sos feudatàrios”, Frantziscu Ignàtziu Mannu, l’iscrieit cando sa pàtria disigiada fiat sa nostra e cando sas pesadas fiant contra a sos Savoia. Duncas non si cumprendet cales siant sas motivatziones in favore de su sèberu verdianu. Aìamus pòdidu cumprèndere si custa cosa l’aiant fata in sa legisladura colada, cun su partidu de su presidente Solinas culu e raga cun sa Lega chi pròpiu de su “Va, pensiero” nd’aiat fatu s’innu de sos abbojos de Pontida e de su parlamentu nòrdicu de Màntova. Ma nessi cumprendimus cantu su tzentru manca nche siat a tesu dae su cuntestu de custa ricurrèntzia. Sa cariasedda: in su situ de su Cussìgiu non b’at iscritu “Sa die de sa Sardigna” ma “de sa Sardinia”. Como tocat de bìdere ite ant a nàrrere sa presidente Todde, sa chi s’annu coladu aiat faeddadu de autodeterminatzione e de cussèntzia natzionale de is sardos.
màuro piredda
Leave a comment