S’antonomàsia (dae su gregu ἀντονομασία, est a nàrrere s’atzione de mutire cun unu nùmene diferente) est una figura retòrica chi inditat una persone o una cosa non cun su nùmene pròpiu issoro, ma cun unu prus genèricu o cun una locutzione chi inditet calidades o orìgines: su poeta (Dante), s’apòstolu (s. Paolo), su tedescu (Max Leopol Wagner). A s’imbesse, a una persone o fintzas a una situatzione, s’antonomàsia atribuit nùmenes pròpios a chie o a ite tèngiat sas matessis calidades: unu Masaniello (uu reberde), una Babele (unu unu trèulu mannu).
màuru piredda
Leave a comment