Metonìmia e sinèddoche sunt duas figuras de importu e chi, impreadas in poesia, in prosa e in su giornalismu, arrichint sa narratzione mudende su significu comune de sos tèrmines impreados.
Metonìmia cheret nàrrere – dae su gregu μετωνυμία – iscàmbiu de nùmene, e bi l’amus cando s’assòtziu de suos tèrmines est de calidade. Sa sostitutzione pertocat òperas e autores («so leghende a Pòddighe» imbetzes de «so leghende “Sa mundana cummèdia”»), cajones e efetu («tenet pinna bona» imbetzes de «iscriet bene»), efetu e cajone («s’est fatu biancu in cara» imbetzes de «s’est assuconadu»), cuntenente e cuntènnidu («bufa·ti una tatza» imbetzes de «bufa·ti agigu de binu»), cuncretu e astratu («fàghere sas cosa cun cabu» imbetzes de «fàghere sas cosa cun cussèntzia»), matèria e ogetu («sos ferros» imbetzes de «sas manetas»), sede e istitutzione («Palazzo Sciuti» imbetzes de «sa sede de sa Provìntzia de Tàtari»).
Sa sinèddoche (συνεκδοχή, cumprèndere in pare) pertocat imbezes sa cantidade cun càmbios de: sa parte cun totu («contat 40 beranos» imbetzes de «at lòmpidu 40 annos», «Inghilterra» imbetzes de «Rennu unidu»); su totu cun sa parte («americanu» imbetzes de «yankee»): su gènere cun s’ispètzie («felinu» imbetzes de «gatu»); s’ispètzie cun su gènere («tenet su pùlighe» imbetzes de «tenet parassitas»); su singulare cun su plurale («su genovesu est pistrincu» imbetzes de «sos genovesos»); sa classe ispetzìfica cun s’insieme genèricu («su scottex» imbetzes de «telu de pabiru»).
màuru piredda
Leave a comment