Litote e preteritzione sunt duas figuras retòricas chi giogant cun sa negatzione. Sa prima (dae su gregu antigu litótēs, “semplitzidade” e “atenuatzione”, dae litós “simple”) est una figura retòrica in ue su giudìtziu o s’afermatzione movent dae sa negatzione de un’espressione prus grae pro mèdiu de una prus lèbia. Neghende su contràriu. «Oe non so in possa» podet èssere impreadu – esèmpiu – in càmbiu de «Oe so a unu gantzu». Non nche semus a tesu meda dae s’eufemismu.
Sa preteritzione, imbetzes, bi l’amus cando naramus de non chèrrere nàrrere nudda (o cantu siat de pagu giudu a lu nàrrere) ma posca lu naramus su matessi e in manera esplìtzita. Esèmpiu podet èssere su tìtulu de unu giornale in lìnia essidu carchi mese a como: «Ecco perché siamo orgogliosi di non aver dato la notizia di Silvia Romano che esce di casa per andare dall’estetista».
màuru piredda
Leave a comment
Gratzias meda. Inue poto agatare sos numenes e su significu in sardu de sas àteras figuras retoricas?
Salude Rita, inoghe b’at carchi cosa https://salimbasarda.net/?s=retorichende