de Giuseppe Pepe Coròngiu –
Apo lèghidu s’intervista a Paolo Zedda publicada in Boxis de Murriabi e antetzipada in carchi tretu in Facebook dae sa diretora Manuela Ennas. Si faeddat de polìtica linguìstica e de sa proposta de lege 167 in contu de insinnamentu de su sardu in iscola. Apo giai naradu e iscritu ite nde pesso inoghe e inoghe. Ma su chi at m’at interessadu meda est sa pregonta chi sa diretora at fatu in pitzu de sas diversidades de opiniones e de sas divisiones chi b’at in su movimentu linguìsticu. Sa resposta de s’onorevole est unu manuale de polìtica politicante e ipocrisia.
Narat difatis Zedda chi sas divisiones si depent colare ca si nono nche perdimus totu e non lompimus a nudda. Depet bìnchere sa cussèntzia si nono non bi la faghimus a sarbare sa limba sarda. Totu pretzisu, ma mi pregonto si s’onorevole Zedda est su matessi Zedda chi, in custos ùrtimos annos paris cun s’acadèmicu Blasco, at formalizadu in sa Provìntzia de Casteddu, una proposta de partzidura de su sardu in duas limbas ufitziales (sud e nord) chi at fatu de base ideològica e pràtica a sa gherrilla de unu tàgiu iscominigadu de ‘sena cussèntzia’ contra a sos unitaristas de sa limba.
Lu naro ca custa gherra, de sa cale issu est su primu responsàbile, at fatu dannu mannu a sa càusa de sa limba e sighit a nde fàghere. E at fatu finas dannu a persones fatas a bisera e disfamiadas, petzi ca ant tentu su bisu de fàghere su sardu che a limba unitária e normale. Est de badas a contare chie e comente at fatu dannu ca sos de sa limba giai l’ischint. Como chi calicunu est lòmpidu in sas cadreas in ue si depet fàghere est pretzisu e cumbenit ‘magicamente’ chi sas gherras e sas crìticas sessent. Sos chi poniant fogu como ghetant abba a totue, chie faeddaiat de cacassina como faeddat petzi de frores, sos chi distruiant su traballu de sos àteros como contant chi bolent fraigare.
Ma in un’annu de tempus, paris cun su guvernu regionale, ite ant fatu si no unu desertu linguìsticu istremenadu? Ant firmadu s’ufìtziu regionale chi est torradu a èssere un’organismu burocràticu calesisiat. No ant fatu Pranu Triennale nen riunidu s’Osservatòriu. No ant impreadu su sardu in atos pùblicos pro li dare giudu. Ant mutzadu totu sos finantziamentos 2014 a ufìtzios, iscolas, mèdias e impresas editoriales. Ant illusu unu muntone de gente chi sas mutzaduras fiant petzi una chistione tècnica e intamen in sa Finantziària noa no ant postu un’èuro su matessi. Ant comintzadu su protzessu de ‘isterilizatzione’ de sa limba sarda standard (a timòria de Soru chi la defensat e duncas a furas fraitzinas). Nd’ant iscutu a terra una polìtica linguìstica chi funtzionaiat e torradu sa chistione de sa limba a sas brigas, a su lanivùgiu e a su discussionismu acadèmicu-mediàticu. Prontos a nche la rùere torra in chistiones de folclores e dialetos.
E totu custu desertu in un’annu !!! Giai at a èssere cosa in chimbe…
Paghe giai bi nd’at como in su mundu linguìsticu, ma est una paghe, comente naraiat Sandro Pertini, chi assimìgiat a cussa de sos campusantos e de sas presones. Totu mortu, totu desertificadu.
Comente naraiant sos Romanos antigos: <Desertum fecerunt e pacem appellaverunt>. E sa paghe chi si pedit est ca serbit a cuare sa pagu capassidade de traballare e de fraigare pustis chi, pro lòmpere a in ue sunt lòmpidos, si sunt pesados che dannàrgios e ant ismentigadu comente si traballat.
Ma comente narat su ditzu <chie seminat ispinas no andet iscurtzu>, ca sa roda girat e su male fatu torrat a segus. Sas cosas fatas a malesa eris difatis controint sa bonidade farsa de oe.
Pro fàghere sa gherra a sa polìtica linguìstica unitària ant dèpidu pro annos e annòrios pesare unu muntone de gente a tìrria contra a s’idea de una limba natzionale. Ma como, sende chi sunt in logos nòdidos e soberanistas, non podent andare a pitorras paradas contra a sa matessi idea unitarista. Tando sos sèberos sunt duos: o traighent sos amigos e s’istòria issoro matessi e (pro s’acantzare in logos de poderiu) si imbarant a s’idea de unu standard, o puru sighint in su machìmine de sos duos istandard e si ponent in una positzione anti-natzionale chi sa polìtica soberanista non podet bajulare.
Amus a bìdere. In ambos tretos b’amus a èssere nois parados: òasi in custu desertu de polìtica linguìstica chi issos cramant paghe. E non semus pagos.
Leave a comment