Tilda de Reni atora, unu romanzu nou in sardu

Tilda de Reni atora, unu romanzu nou in sardu

tilda

Antonio Corsarcata est unu prugetu literàriu chi ponet impare Còrsica Sardigna Catalogna cunvidende autores de sas tres realidades limbísticas pro sa creatzione de òperas originales; pro como sunt istados cramados su còrsicanu Ghjacumu Thiers, su sardu Antoni Arca e su catalanu Jordi Buch Oliver. Su romanzu chi nd’est nàschidu est Quando so spenti i lumi, in sa versione corsicana, Tilda de Reni, atora in sa versione sarda e Tilda de Reni, attrice in sa versione italiana, sos duos éssidos dae NOR, mentras pro sa versione catalana amus a isettare galu.

Su romanzu narrat de unu giòvanu romanu neolaureadu cun una tesi a pitzu de s’istòria de su tzìnema chi at chircare a Tilda de Reni, una “star” de su tempus de su tzìnema mudu europeu chi esistit in carchi pàgina de entziclopedia ma forsis nono in su mundu de beridade. Tando, sos documentos narant chi diat èssere nàschida in s’Alighera a incumintzos de ‘900, e su giòvanu romanu un’apena mandrone e un’apena ballaloi benit in sa “Riviera de su corallu” in su 1985, in sas dies de unu festival de s’Avanti, e l’imbolicant in sas trassas de polìticos minores prus atentos a sas cumbenièntzias issoro chi a sa chirca de sa beridade, chi a sa fine est una ebbia: sa bella Tilda fiat nàschida in una famìgia pòera.

Su contu crèschet cunforma a sa narratzione de sas boghes de gente corsicana chi at connottu a Tilda giai mannita iscapende dae s’Alighera, sa narratzione de su mamentu suo de “oro” in sa Barcellona de su tzìnema osé a tempus de Primo de Rivera, e su presente datadu 1985 in ue si narat da sa malesa e de sa malìssia de chie cheret mistificare su passadu de una pòera betza pro avantagiare su presente suo.

Sas versione sardas e italianas de su libru, pro como, sunt disponìbiles comente ebook petzi e si podent discarrigare dae cale si siat mèdiu.

De sa versione sarda, però, si nd’est fata finas una versione in pabiru pro pirmitire carchi presentada in memòria de s’amigu Antoni Buluggiu. Difatis, a printzìpiu ogni autore aiat de iscrìere in sa limba pròpia cosa sua, però, su catalanu non ischiat pro nudda nen sardu e nen corsicanu e su corsicanu non ischiat bene nen catalanu nen sardu; tando s’autore sardu aiat de tradùere su catalanu, su corsicanu e su sardu a un’àtera limba connota a totus, e custa fiat s’italianu. Posca de sos primos capítulos, s’autore sardu si nd’est istracadu de si tradùere a isse tàmbene, e a sa fine de su caminu bi fiant tres versiones: catalana, corsicana, italiana. Fartaiat sa de prus importu, chi s’idea de totu fiat nàschida in Sardigna: sa versione sarda. S’idea initziale de Arca, chi pro custu aiat iscritu ogni cosa in “un’italianu andante”, fiat de lu “bortare” totu a sa sola, ma pro sorte de su letore li est bènida s’idea de lu pedire a Antoni Buluggiu, e gasi est istadu. Tando, pro como amus tres bellas versiones de sa matessi òpera (sa catalana est in caminu galu): sa corsicana curada dae Thiers, s’italiana curada dae Arca e sa sarda curada dae Buluggiu.

Tando, gràtzias Antoni Buluggiu pro custa bella tradutzione bene incaminada in sa Limba Sarda Comuna chi, a dolu mannu, est istada unu de sus ùrtimus traballus chi sa maladia li at permissu de cumpretare.

Leave a comment

Send a Comment

S'indiritzu email tuo no at a èssere publicadu. Is campos pedidos sunt signados *