Torra a sa gherra!
No non s’arresonat de sa Sìria o de àteras gherras, ma de sa gherra chi in sas biddas de Barbàgia sunt faghende sìndigos e persones pro mantènnere abertas unas cantas iscolas, o pro chi si fatzant sas classes.
In Bitzi s’ex istitutu iscientìficu Mialinu Pira dae oe a sas noe est ocupadu e su Sìndigu at cramadu sa bidda a gherrare totu paris, ca a pustis de nche àere leadu sa presidèntzia a Baronia (mancu lòmpida ant mudadu su nùmene), ocannu ant dadu a ischire chi sa prima non si faghet.
In Gavoi in s’istitutu de sos Geometras nch’ant bogadu sas primas tres classes e ant informadu sas famìllias su 31 de austu.
E totu custu pro una chistione de nùmeros.
Sos chi no abbàidant de nùmeros sunt sos de sas biddas chi si nche sunt morende, de sos disocupados chi sunt creschende, de sos pitzinnos chi sunt movende a foras.
Ca comintzant de gasi, in antis s’iscola, tando sa posta, a pustis su prìderu, e sighint cun àteros ufìtzios finas a cando sas biddas nostras ant a devènnere bòidas.
E sos chi pensant: “e tantu pro mene est su matessi” non b’at cumpresu nudda, ca si s’unda movet nche leat a totu a s’urtimada.
E custos sunt sos momentos ue tocat de si sapire de custa cosa, proende a èssere s’unu pro s’àteru, che de èssere a beru in gherra: naraiant chi sos barbaricinos giughiant pilu in su coro e in su tempus pro su chi fiant gherrende mancu l’ischiant, como imbetzes tocat de si catzare sa musca e ischimus finas pro ite.
Est unu trintzeramentu: cheret mantesu.