Pascale Dessanai, unu reberde in s'umbra



S’istùdiu de Giancarlo Porcu pertocat Pascale Dessanai (Nùgoro 1868 – Uras 1919), poeta in duas limbas (sardu/italianu), anàrchicu e sotzialista, chi a giòvanu at connotu mamentos de glòria literària, comente atestant pessonàgios de sa mannària de Gràssia Deledda e Bustianu Satta. In su 1900 nche l’ant postu in presone pro “apologia de regitzìdiu”. Dae tando at a èssere unu “suversivu” bardadu a distintu dae su Casellàriu Polìticu Tzentrale.
S’autore at giai dedicadu àteras monografias a sa traditzione poetica sarda, comente “Régula castigliana” e “Le canzoni di Pisurzi” . Si dividit intre sa professione de curretore e sa de filòlogu e crìticu literàriu. In custa ùrtima beste at finas analizadu testos in italianu e in sardu de autores comente Giulio Angioni, Sergio Atzeni, Gràssia Deledda, Frantziscu Màsala, Pepinu Mereu, Giorgio Todde.
Durante sa presentada ant arresonadu cun s’autore Mariantonietta Piga, giornalista e esperta de limba sarda, e Maurizio Virdis, giai Ordinàriu de Filologia romanza in s’Universidade de Casteddu.