In Sardigna pensamus de àere cosas ùnicas e chi nemos francu nois connoschimus: pro esempru, sas caratzas de carrasegare, su casu martzu e sa murra. Ma andende a pompiare bene, agatamus chi sa cultura nostra no est istrana, ma una variedade in unu sistema ampru e complicadu. B’at caratzas simigiantes a sas nostras in Ispagna, in Isvìtzera, in sas Alpes e in Croàtzia. Genia de casu martzu bi nd’at in àteras zonas de su Mediterràneu. Ma custu no mènguat de nudda s’importu e s’originalidade de sa cultura nostra, antzis la ponet in una retza de ligàmenes internatzionales chi podet ismanniare sas possibilidade de chistionare cun su mundu.
In cust’àndala si ponet “Murramundo. S’atòbiu de sos murradores de su Mediterràneu”, chi ocannu lompet a sos bint’annos e chi ghirat in sa bidda in ue est nàschidu, Orthullè. Su campionadu, chi at a èssere cras e domìniga, faghet addobiare sos murradores de zonas de Itàlia, comente su Friuli e sa Badde de Aosta; de sa Frantza, comente Nitza e Savòia; de Còrsica, Catalugna e àteros giassos de Europa. Su giogu est su matessi – cussu chi inoghe est formalmente proibidu e abbaidadu male dae calicunu – ma su chi càmbiat e chi pro more de custa manifestatzione divenit un’ocasione pro connòschere culturas, persones e limbas diferentes, e pro abèrrere prospetivas noas. Comente narat s’islogan: “meda pòpulos, unu giogu!”
Gabriele Tanda
Leave a comment