Gino Strada si nch’est mortu, ma non si nche morit s’ipocrisia de su bonu de su mundu polìticu italianu chi, guvernende·nos, at fatu totu a s’imbesse de su chi issu naraiat. Semus faeddende de sos chi faeddant de paghe ma finàntziant sas missiones militares, de sos chi faeddant de deretos costitutzionales ma nd’iscontzant sa sanidade pùblica. Ca custa est prassi de su bipolarismu italianu. Issu cun Emergency nos at iscutu a cara sa realidade trista de logos che a s’Afghanistan e che a s’Iraq bisestrados dae sa fùria imperialista. In Sardigna, terra de polìgonos, b’at chie nd’at regortu su pensu suo. In medas ant criticadu su slogan “+ Ospedali – Militari”, ma sa chistione nch’est totu canta in cue. E cheret fatu su sèberu. Sos chi lu sunt ammentende oe sena l’àere ascurtadu eris ant a sighire a fàghere dae cras su chi ant semper fatu. A sos àteros sa tarea de sighire a nde lis bogare sa caratza. Gino Strada si nch’est mortu. Àteros chentu chi nde nascant
màuru piredda
Leave a comment
Onore e glória a Gino Strada, ca est s’istrada de fàghere pro una umanidade umana!!!