Evangèliu segundu Giuanne [G 11, 1-45]

In cussu tempus, is sorres de Làzaru aiant mandadu gente a nàrrere a Gesùs: «Acò, su Sennore, su chi amas malàidu est». Posca àere intèndidu custu, Gesùs aiat naradu: «Custa maladia no at batire a sa morte, ma servit pro glorificare a Deus, de manera chi, pro mèdiu de custa, su Fìgiu de Deus siat glorificadu».

Gesùs ddos amaiat a Marta, a sa sorre cosa sua e a Làzaru. Cando aiat intèndidu chi fiat malàidu, fiat abarradu pro duas dies a in ue fiat. A pustis aiat naradu a is discìpulos suos:

«Torramus a bia de Giudea! ».

Cando Gesùs fiat arribadu, aiat agatadu a Làzaru sepultadu giai dae bator dies. Marta, intèndidu chi Gesùs fiat lompende, fiat andada a dd’addobiare; Maria imbetzes fiat abarrada sètzida in domo. Marta aiat naradu a Gesùs: «Sennore, si tue fias abarradu a inoghe, frade meu non fiat mortu! Ma finas oe isco chi cale si siat cosa tue as a pedire a Deus, Deus ti dd’at a cuntzèdere».

Gesùs ddi aiat naradu: «Frade tuo at a torrare a vida». Ddi aiat respòndidu Marta: «Isco chi at a torrare a vida in sa resurretzione de s’ùrtima die». Gesùs ddi aiat respòndidu: «Deo so sa resurretzione e sa vida; chie si siat creet in mene, mancari si nche morit, at a bivere; chie si siat creet in mene, non s’at a mòrrere in eternu. Tue dda crees a custa cosa? ». Ddi aiat respòndidu: «Eja, su Sennore, deo creo chi tue ses su Cristos, su Fìgiu de Deus, su chi benet in su mundu».

Gesùs si fiat commòvidu de manera profunda meda e aiat pregontadu: A in ue dd’ais postu? ». Ddi aiant naradu: «Su Sennore, bene a inoghe!». Gesùs aiat cumentzadu a prànghere meda. Aiant naradu is Giudeos: «Castia comente dd’amaiat!». Ma calicunu de issos aiat naradu: «Issu, chi at aberridu is ogros a chelu, non podiat otènnere chi issu non si nche mòrgiat?».

Tando Gesùs, galu commòvidu profundamente, fiat andadu a bia de su sepulcru: fiat una gruta e subra de custa fiat posta una pedra. Gesùs aiat naradu: «Bogade sa pedra! ». Ddi aiat respòndidu Marta, sa sorre de su mortu: «Su Sennore, faghet giai fragu malu: est a in ie dae bator dies». Ddi aiat naradu Gesùs: «Non t’apo naradu chi, si as a crèere, as a bidere sa glòria de Deus? ». Tando aiant bogadu sa pedra. Gesùs, pesadu is ogros suos aiat naradu: «Babbu, ti torro gràtzias ca m’as ascurtadu. Deo ischia chi m’ascurtas semper, ma dd’apo naradu pro sa gente chi mi istat a inghìriu, de manera chi creant chi tue m’as inviadu».

Narada custa cosa, aiat aboghinadu: «Lazaru, bene a foras! ». Su mortu si nche fiat essidu, is pees e is manos ligados cun fascas, e sa cara sua imboligada dae unu sudariu. Gesùs ddis aiat naradu: «Liberade.lu e lassade ci andet».

Medas Giudeos chi fiat bènnidos acanta de Maria, mirende totu su chi aiat fatu, creiant in issu».

(a incuru de Alessandro Dessì)