Comintzat oe una rubrica noa a incuru de Alessandro Dessi: sa bortadura de s’Evangèliu de sa domìniga in sardu cun unu cummentu. Pensamus chi sos chi creent ant a agatare in custa faina minore, un’agiudu pro pòdere bìvere sa religiosidade issoro cun sa limba propria de s’ìsula
—————–
In s’Evangèliu de custa domìniga is liturgistas ant cherfidu pònnere a paris duas branos chene relata aparente s’unu cun s’àteru: amus difatis is primos bator versetos dae su pròlogu de Luca, chi est s’introdutzione de totu s’òpera e, a pustis, Gesùs chi in Nazareth faghet unu discursu in sa sinagoga (ma de custu nd’est istada pigada isceti sa metade).
In onni manera Luca nos contat s’istòria sua de credente chi s’acùrtziat a s’istòria de Gesùs e dda bolet trasmìtere a is àteros òmines (rapresentados dae su discìpulu suo Teòfilu).
S’Evangelista nos contat sa fide sua in custa chirca meda assentada de totu su chi pertocat Gesùs Cristos, e nos narat chi s’istòria de Gesùs non naschet comente unu contu imbentadu, ma dae is testimonias berdaderas de is chi a Gesùs dd’ant connotu e nde sunt divènnidos in antis amigos e a pustis annuntziadòres.
In s’àteru episòdiu Gesùs leghet su profete Isaìas in sa sinagoga de Nazareth. Gesùs etotu leghet s’Iscritura Sacra, ma non ddu faghet comente si legheret unu lìberu antigu o comente simple chirca istòrica. Gesùs leghet comente ddu faghet unu credente, e in prus comente unu chi intendet chi cussu chi leghet est realizende.si pròpiu cun isse, in isse e propiu in cussu momentu.
———————-
Dae s’Evangèliu segundu Luca [Lc 1,1-4; 4, 14-21]
Sende chi medas aiant proadu a contare in una manera ordinada is fatos chi fiant acadèssidos in mesu de nois, comente nos ddos aiant trasmìtidos is chi fiant istados testimòngios oculares finas dae su cumentzu e fiant divènnidos ministros de sa Paràula, in sa matessi manera deo e totu apo detzìdidu de fàghere chircas assentadas subra de onni tzircustàntzia finas dae su cumentzu e de nd’iscrìere pro te, o Teòfilu famadu, a manera de ti pòdere sapire subra de sa solididade de is imparòngios chi as retzidu.
In cussu tempus, Gesùs torraiat dae sa Galilea cun sa potèntzia de s’Ispìritu e sa fama sua si fiant difùndidas in totu sa regione sua. Ammaistraìat in is sinagogas issoro e totus ddi leaiant làudes.
Beniat in Nazareth, in ue fiat crèschidu e, comente faghiat semper in die de sàbadu, intraiat in sa sinagoga e si pesaiat pro leghere. Ddi aiant donadu su lìberu de su profeta Isaìas; aberendè.ddu bi agataiat su passu in ue fiat iscrìtu:
“S’Ispìritu de su Sennore est subra de me;
pro custu m’at sagradu pro mèdiu de s’untzione
e m’at inviadu pro batìre a is pòberos s’annùntziu bonu [Evangèliu],
pro donare sa liberatzione a is presonèris
e sa vista a is tzurpos;
a pònnere in libertade is oprìmidos
e proclamare un’annu de gràtzia de su Sennore”.
Tando torraiat a rodulare su lìberu, ddu intregaiat a su serbidore e si poniat a sètzere. A intro de sa sinagoga, totus aiant is ogros issoro fissos subra de issu. Tando cumentzaiat a ddis nàrrere: “Oe
s’est cumprida custa iscritura chi ais intèndidu cun is origras bostras.
pro custu m’at sagradu pro mèdiu de s’untzione
e m’at inviadu pro batìre a is pòberos s’annùntziu bonu [Evangèliu],
pro donare sa liberatzione a is presonèris
e sa vista a is tzurpos;
a pònnere in libertade is oprìmidos
e proclamare un’annu de gràtzia de su Sennore”.
s’est cumprida custa iscritura chi ais intèndidu cun is origras bostras.
Sas Peraulas se Nostru Segno re toccan a intero su coro…meda de pius si sin in limba nostra, ca sa limba nostra est limba de coro. Gratzias meda.
S’evangelu in sardu m’agradessit meda!