“Donna Berta” de Leopoldo Clarín Alas, òpera traduida in sardu dae Giovanni Muroni e publicada dae Condaghes in su 2012 (colletzione Àndalas).
– Ascurtade, – aiat naradu donna Berta – un’iscuta… pro s’amore de Deus! Custa iscala chi ddo’est inoghe mi podet abbisongiare… Eja; si mi dd’acurtziades unu pagu… deo non tèngio sa fortza!… si mi dd’acurtziades a inoghe, in dae in antis de su cuadru… a custa ala… deo… nche potzo pigare… fatzo tres, bator, chimbe iscalinas… agarrende·mi bene… Già si dda fatzo!… E dae in artu s’at a bìdere carchi cosa…
– Gasi bos ochides, sa tzi’.
– Nosse; in ie in s’ortu, deo nche pigaiat a goddire frùtora e a ispàrghere sos pannos… Già non nche ruo. Pro s’amore de Deus! Agiuade·mi. Dae in cue in artu, furriende bene sa conca, si depet bìdere carchi cosa…! Pro s’amore de Deus! Agiuade·mi.
Su pitzocu pilindoradu nd’aiat tentu làstima; sos àteros nono. Impressidos, aiant aferradu sa tela, mentras su cumpàngiu, lestru lestru, fiat acurtziende s’iscala; e in s’ìnteri chi dda manteniat cun una manu pro no dda fàghere fugire, daiat sa manu a donna Berta, chi, cuitende e tremende·si, nche pigaiat cun traballu mannu a una a una in cuddas iscalinas consumadas e fugidores. Nd’aiat pigadu chimbe, si fiat agarrada cun totu sa fortza chi teniat a sa linna, e abbassende sa conca, aiat cuntempladu sa tela famada… chi si moviat, ca sos operajos aiant cumintzadu a dd’achidare. Che unu pantasma treme·treme, che unu bisu, aiat bidu intre fumu, sàmbene, pedras, terra, colores de uniforme, una figura chi dd’aiat abaidada un’iscuta cun ogros de isprama sublime, de terrore eròicu…: sa figura de su capitanu suo, chi issa aiat atopadu, mantzadu de sàmbene puru, in sa ghenna de Posadorio. Eja, fiat su capitanu suo, ammisturadu cun issa etotu, cun su frade mannu; fiat unu Rondaliego inferchidu in s’isposu de s’ànima sua: fiat fìgiu suo! Ma fiat coladu che lampu, movende·si a zig-zag, a bentre a subra comente chi nche dd’esserent leende a dd’interrare…
Leave a comment