Donna Berta #32

Donna Berta #32

“Donna Berta” de Leopoldo Clarín Alas, òpera traduida in sardu dae Giovanni Muroni e publicada dae Condaghes in su 2012 (colletzione Àndalas).

Donna Berta, pro si pònnere ànimos in cudda detzisione eròica, pro cumprire su sacrifìtziu sena isfortzu, ca ddu disigiaiat e dd’agradaiat, e non pro cuddu apretu irresistìbile, chi però no ddi pariat su suo, si cunsacraiat a intzidiare s’amore suo maternu, a chircare ternuras de mama… e non podiat. S’ispìritu suo fatigaiat de badas; sas immàgines chi dda podiant intenerire no dd’acudiant a conca; no ischia comente fiat a èssere mama. Si cheriat immaginare a fìgiu suo, pipiu, abbandonadu… sena nemos chi learet in coa s’innotzèntzia sua… Non podiat; su fìgiu chi issa bidiat fiat unu capitanu coragiosu, apuntadu in una ridota, intre fogu e fumu…; fiat sa cara chi su pintore dd’aiat regaladu. “Custu est – naraiat tra se – comente chi a s’edade mea mi dia chèrrere innamorare… e non dia pòdere.” Epuru, sa detzisione sua fiat assoluta. Cun s’agiudu de su pintore, e sena puru, diat chircare su cuadru, ddu diat bìdere. Oh, eja, a ddu bìdere in antis de mòrrere! E diat chircare a su creditore o a sos eredes suos, e ddis diat pagare su dèpidu de su fìgiu. “Paret chi ddoe sunt duas ànimas – naraiat tra se a bias – una chi est sichende·si in su corpus, e est sa chi immàginat, sa chi sentit cun sa fortza, in manera pitoresca; e ateruna ànima prus profunda, prus pura, chi pranghet sena làgrimas, chi amat sena memòria e finas sena bàtidos… e custa ànima est sa chi Deus si dda depet leare a chelu.”

 

 

Leave a comment

Send a Comment

S'indiritzu email tuo no at a èssere publicadu. Is campos pedidos sunt signados *