“Donna Berta” de Leopoldo Clarín Alas, òpera traduida in sardu dae Giovanni Muroni e publicada dae Condaghes in su 2012 (colletzione Àndalas).
Sas dies bolaiant una in fatu de s’àtera, e donna Berta isetaiat de badas, agiumai ammachiada dae su pistighìngiu, novas de su pintore. In s’ìnteri, sa lìtera, in ue ddoe fiat naradu e non naradu su segretu de s’onra sua, andaiat peri su mundu in manos de chie dd’ischiat Deus ebbia. Fiant coladas dies e chidas, e sa pòvera betza, de memòria curtza, aiat cumintzadu a ismentigare su chi aiat iscritu a su pintore. S’ammentaiat ebbia, a sa belle mègius, chi ddi decraraiat in manera implìtzita su pecadu suo, e chi ddi pediat, pro su chi prus amaiat, novas de su capitanu: ite ddi naraiant? Chie fiat? S’orìgine? Sa famìllia, e in prus cheriat ischire chie aiat dadu cuddu dinari a su pòveru eroe chi fiat mortu sena pagare; comente faghiat a s’atopare cun su creditore… E, in fines, ite machine, ddu pregontaiat de su cuadru, de su capolavoro. Fiat galu suo? Dd’aiant giai bèndidu? Cantu podiat costare? Diat bastare su dinari chi ddi diat abarrare a issa, a pustis de bèndere totu su chi teniat e de pagare a su creditore de su… capitanu, pro comporare su cuadru? Eja, de totu custu faeddaiat sa lìtera, mancari non s’ammentaiat comente; ma su chi fiat segura fiat chi non torraiat in segus.
Leave a comment