Cando su dutore ti faeddat in sardu: su Ditzionàriu de tèrmines mèdicos de Giagu Ledda.



Ma, chie est s’autore? Giagu Ledda est nàschidu in Uri. Laureadu in Bartzellona in Meighina e Chirurgia, ispetzializadu in Anestesiologia e Reanimatzione, at praticadu sa professione de dutore, finas a sa pensione, in su sistema santàriu pùblicu catalanu. Cultore de sa limba nostra, collàborat cun artìculos e tradutziones a revistas sardas in pabiru e in sa retza; dae su catalanu at traduidu su romanzu “Sa pratza de su Diamante” de Mercè Rodoreda, sos sàgios “Elògiu de sa paràula” e “Elògiu de sa poesia” de Joan Maragall, e “Escalibor”, poema de Alexandre de Riquer, in versione in prosa; dae s’ispagnolu at traduidu e publicadu in versione digitale unos dughentos poemas de Federico García Lorca e àteros poetas, contos de Gabriel García Márquez e àteros iscritores; dae su frantzesu at traduidu su romanzu “Su furisteri” de Albert Camus e artìculos pro sa versione sarda de “Le monde diplomatique” e “Le Courrier de l’Unesco”; dae s’italianu at traduidu sos romanzos “Poju Luadu” de Maria Giacobbe e, de Gràssia Deledda, “Sa mama” e Còsima.
Cale est istada sa resone fundamentale chi m’at fatu detzìdere, prus de deghe annos a como, de cumintzare a ammaniare custu ditzionàriu? Sa prima est de natura pràtica: rispòndere a sa netzessidade de tènnere in limba sarda un’aina de traballu e de chirca pro sos professionales biosanitàrios e istudiantes de iscièntzias de sa salude; s’àtera resone est de natura sentimentale: agiudare a mantènnere in vida sa limba sarda, limba chi m’at bidu, e fintzas a medas de bois, nàschere e crèschere.