Cando si faghet polìtica dentìstica

Cando si faghet polìtica dentìstica
Redatzione
lingua
 
Custu artìculu de Micheli Ladu contra a Paolo Zedda de su 2008 est de un’atualidade chi non faghet a lu crèere e paret iscritu eris. In sa cunferèntzia de Macumere de su matessi annu su professore friulanu Giovanni Frau, at mustradu che esempru de su pagu atentu de s’Itàlia pro sas limbas de minoria su fatu chi in sos ditzionàrios non est presente su sintàgma “polìtica-linguìstica” . Nois, a pustis de àere letu sas cosas naradas dae  Paolo Zedda, podimus nàrrere chi in Sardigna b’at bisòngiu fintzas de su sintàgma “polìtica-dentistica.
 
 
 
 
Diariulimba
 
 
09/12/2008 
Cando si faghet polìtica-dentìstca 


[de Micheli Ladu]
Mi mancaiat feti s’artìculu de Paolo Zedda pro cumprèndere chi no aia cumpresu nudda, non bastaiat s’artìculu semper in s’Unione Sarda de pagu tempus a como de s’armada brancaleone chi pro su “campidanesu” issoro (?) pagu e nudda at fatu. Ma cussa de Zedda est una lectio magistralis, fata dae unu chi, balla, ti bogat a campu Cartas Calaritanas e donatziones de Santu Nicola de Trullas (ma sos falsos de Arborea cando nos los numenades? A no, giai fatu! Nà chi cussa fiat fonte atendìbile pro Zedda).

Cumprendimus chi s’arte de etnomusicòlogu siat cosa chi leet tempus, chi est cosa chi atenet a s’oralidade ( ma sa lsc no l’impreat sa Regione a manera isperimentale e iscrita? Amus bidu mai delìberas fatas a mutetos o in batorina?). Cumprendimus chi traballat in unu master in ue est coladu totu sa “rughe ruja” intre mèigos, veterinàrios, dentistas e chi sa limba est acanta a si mòrrere de a beru si sighint sos inditos de cussu master.

Su chi ispantat est chi issu etotu at apostivigadu su faddimentu de una cosa chi galu la sunt isperimentende e mescamente nde bogat a campu sas proas: e nos narat chi cussos macos de sa LSC ant bogant a campu “invenzioni linguistiche”, comente ammentat in s’Unione, che a allegas comente a “Mìgia” in logu de “milla, midza” ammentende chi cussu faeddu “Nessun sardo, in nessun tempo, lo ha mai detto”. Balla! E ite pensade chi amus fati nois? Amus fortzis fatu a sa manera chi unu etnomusicòlogu s’isbetat? Nono. No amus pigadu unu poleddu e semus andados in giru die e note che a biagiadores de s’otighentos. Nono, nois non semus gasi: amus leadu una casta de traste chi tenet nùmeros e una casta de corru chi sos indìgenos abbètiant sighende a lu tzerriare “telèfono” e iscobertu chi “Mìgia” lu narant in Fonne e Olìana. Gasi comente in sa parte mesana de sa Sardigna podimus agatare totu sas àteras formas. “Pagu bessidu” si diat dèpere nàrrere in cale chi siat variedade a unu chi narat custas cosas.

Posca mi chircat finas su serbo-croato e su ceco-slovaco, unu chi no ischit mancu ite narant in Olìana (ma si no apìtzigant ne a muru ne a ghenna! Sa die chi non si bolet chistionare de sa Sardigna ma de repùblica de su Logudoro e de Campidanu narade•mi•lu ca mi fatzo su passaportu, tzèrrio a Putin e mi bufo una pariga de vodkas).

In sa cunferèntzia de Macumere, su professore friulanu Giovanni Frau, at mustradu che esempru de su pagu atentu de s’Itàlia pro sas limbas de minoria narende chi in sos ditzionàrios non est presente su sintàgma “polìtica-linguìstica” . Nois, a pustis de àere letu sas cosas naradas dae  Paolo Zedda, podimus nàrrere chi in Sardigna b’at bisòngiu fintzas de su sintàgma “polìtica-dentistica” chi pro unu etnomusicòlogu semper oralidade est mancari siant bambìghines. Ma si sighimus cun sa polìtica-dentìstica nche paramus de a beru male: una borta isparèssidu su sardu non nos abarrat àteru de li nàrrere a  Paolo Zedda: “Tolto il dente, via il dolore?”