Su 20 de trìulas b’at àpidu un’addòbbiu in Losa pro presentare su Partidu de sos Sardos, unu progetu polìticu de Pàulu Maninchedda e Franciscu Sedda chi chircat de agatare un’acordu cun sa parte polìtica de su tzentru-manca e de presentare Maninchedda matessi a sa presidèntzia de sa Regione pro sas eletziones de annoas. Ma in antis de si presentare a sas eletziones, su professore universitàriu, si diat chèrrere presentare a sas primàrias de su tzentru-manca de su 29 de cabudanni.
In su programma de su partidu si faeddat de soberanismu – ponende a craru (?) sas diferèntzias intre de soberanismu e autonomismu – de unu partidu chi est a tretu de pònnere ligòngios cun àteros partidos e non de si isolare, chi at sa punna de mudare sa situatzione de su traballu e de su gastu pro sa sanidade, chi cheret mudare su welfare in workfare (ah…. sos anglitzismos!). Unu partidu chi at mescamente sa punna de mudare sa Sardigna dae regione a Istadu, ca tocat de “meledare non che amministradores ma che a istadistas!”
A ispantare, prus che sos mudamentos “prumissos” in su programma, sunt sos mudamentos de sos polìticos matessi: ammentamus chi Maninchedda est istadu democristianu, populare, sardista e como soberanista; alleadu cun Soru, cun Cappellacci e como torra cun sa manca. Sedda, prus giòvanu, s’est semper decraradu indipendentista: in antis cun IRS, a pustis cun ProgRes e como cun su progetu de su Partidu de sos Sardos. Su solu mudamentu chi non b’at àpidu est cara a sa limba sarda: che a semper, mancu mentovada. O mègius, mancu posta in programma. Ca a la mentovare b’at pensadu Franciscu Sedda: “A l’ischides cantu cosas diamus pòdere fàghere? Deo m’immàgino un’Assessoradu a sa Limba e a sa Cultura Sarda, ca nche la depimus acabbare de dispintare chi bi credimus. Si bi credimus in sa limba e in sa cultura, lu depimus mustrare”.
Ma cussu “nois lu depimus mustrare” no est “nois sardos”, ma “nois polìticos”, beru Francì?