«S’istadu, ca est nàschidu dae su bisòngiu de frenare is antagonismos de classe, ma in su matessi tempus est nàschidu in mesu a su cunflitu de custas classes, est, de norma, s’istadu de sa classe prus potente, economicamente dominante chi, pro mèdiu suo, divenit finas politicamente dominante e gasi achistat unu istrumentu nou pro tènnere sutamissa e pro isfrutare sa classe oprimida».
Non b’at paràulas mègius de is de Engels pro cumprèndere su cantu de istòria sarda e proletària chi ammentamus oe. 110 annos a immoe, su terrinu de Bugerru sutzeit su sàmbene de is minadores chi rivendicaiant is issoro deretos de classe. A s’àtera ala, mancu a ddu nàrrere, meres e is chi, semper Engels definiat che a “òmines armados” a tutela de is interessos capitalistas. Una “semplitze” rivendicatzione sindicale, sa chi fiat contra a sa redutzione de un’ora de pasu, ma bastante pro fàghere abèrrere su fogu, fèrrere e ochire. Sa Bugerru proletària e resistente devet bìvere in is batallas de is traballadores, siant issos sardos, sudafricanos o de cale si siat chirru de custa terra chi sighit a èssere dominada dae pagos. Is matessi pagos chi, si non mudamus su protzèdere de s’istòria sighende a faeddare sa “limba” issoro, ant a distrùere s’umanidade intrea.
Leave a comment