Sèberos de Sarvadore Serra
leados dae s’òpera Sos vantos de su machine (Stultitiae laus)
de Eràsimu de Ròterdam traduida in sardu dae Albino Pau
e publicada dae Condaghes in su 2009.
Bi sunt sos Istòicos chi atrogant de esser a costatzu de pare chin sos deinos. Ma bocàtemi a campu un’Istòicu chi siat tres, bator, o si bos agradat de prus, seschentas vias tale. Ebenes, custe fortzis non si nch’at mai a mutzinare s’arva, sinnu de sapitoria chi lu ponet a sòtziu de sos crapos, ma a su mancu at a ponner a banna s’incorratura de sa mirata sua, impraniare sos agruntzos in cherveddos, lassare istare cuddas famatas veritates irbelatas tostas che a su diamante, e l’at a tocare de facher carchi ballalloata, carchi trampa. E duncas tocat chi a mie, justa a mie, torro a narrer, s’ingramesset cuddu ischitu mannu, si cheret resessire a esser babu. Ma jeo apo s’avesu de faeddare a sa franca, e pruite non lu dia dever facher chin vois? In gràtzias, fortzis chi sa conca, sa cara, su cassu, sa manu, s’oricra, mermos in cussiveru de esser dechiles, sunt cuddos chi fachent naschire deinos e òmines? A mie mi paret chi nono. Imbetze est cuddu mermu de sa carena chi no at un’untza de sapitoria, e est goi male vogliatu chi solu a lu numenare totu si pesant a iscacàglios. Epuru est isse sa bena sacrata da in uve totu sas criaturas umprent sa vita, a sa secura de prus de sos famatos bator nùmeros de Pitàgora.
Leave a comment