(tradutzione de Alessandro Dessì)
S’incipit de s’Evangèliu de Giuanne, unu de is testos fundamentale pro is protocristianos, si narat finas Innu a su Logos, chi in limba grega cheret nàrrere “paraula” (“verbus” in latinu).
Is istudios contemporaneos de esegesi sunt cuncordes cun sa tesi chi custu fiat istadu una segunda elaboratzione fata dae Giuanne cun is discipulos suos de un’ateru “Innu a su Logos” chi giai esistiat.
Custu, cun ateros iscritos, at apidu sa genesi issoro in sa comunidade cristiana de Efesu, chi aiat comente figuras prus de importu s’apostulu Giuanne matessi e sa mama de Gesus Maria de Nazaret, fuidos dae Gerusaleme pro more de is persecutziones de is giudeos.
In su printzipiu fiat sa Paraula,
e sa Paraula fiat in s’oru de Deus
e Deus fiat sa Paraula.
Isse fiat in su printzipiu in s’oru de Deus:
totu est istadu fatu pro mediu de Isse,
e chene Isse no esseret istadu fatu nudda de su chi ddu est.
In Isse sa Vida fiat
e sa Vida fiat Lughe pro is omines;
e sa Lughe isplendet in is tenebras,
ma is tenebras non dd’ant acollida.
Ddoe fiat unu òmine inviadu dae Deus
su cale nomene fiat Giuànne
Issu fiat bènnidu che testimongiu
pro donare testimonia a sa Lughe,
a manera chi totus crederent pro mediu de issu.
Non fiat issu, sa Lughe
ma depiat donare testimonia a sa Lughe.
Fiat sa Lughe verdadera,
chi lugherat cada omine
chi benit in su mundu.
Isse in su mundu fiat,
su mundu fiat istadu fatu pro mediu de Isse
ma su mundu non dd’aiat reconnoschidu.
Fiat bènnidu intra de sa gente sua,
ma issos non dd’aiant acollidu.
Ma a is chi dd’aiant acollidu
ddis aiat donadu sa potestade de figios de Deus,
a issos chi aiant credidu in su nomene Suo.
A issos chi non dae su sambene,
nen dae voluntade de sa carre,
nen dae voluntade de omine,
ma dae Deus naschidos sunt.
E sa Paraula carre fata, s’est;
e aiat abitadu intra de nois;
e nois amus bidu sa glòria sua,
gloria comente de Unigenitu dae su Babbu,
prenu de gratzia e de Veridade.
Giuanne ddi donat testimonia
E aboghinat: «Eccus s’omine de su cale aia nadu:
Su chi benet a pustis de me
m’est passadu a in antis,
ca fiat a in antis de me».
Dae sa prenesa sua
totus nois amus retzidu
gratzia cun gratzia.
Ca sa lege fiat donada pro mediu de Mosès
e sa gratzia e sa veridade fiant bènnidas pro mediu de Gesùs su Crìstos.
A Deus nemos dd’at bidu mai
ma s’Unigenitu chi est Deus
e chi istat in su sinu de su Babbu, Isse nos dd’at reveladu.
BERSIONE IN LIMBA LATINA:
In principio erat Verbum,
et Verbum erat apud Deum,
et Deus erat Verbum.
Hoc erat in principio apud Deum.
Omnia per ipsum facta sunt,
et sine ipso factum est nihil quod factum est;
in ipso vita erat, et vita erat lux hominum,
et lux in tenebris lucet,
et tenebrae eam non conprehenderunt.
Fuit homo missus a Deo,
cui nomen erat Iohannes;
hic venit in testimonium
ut testimonium perhiberet de lumine,
ut omnes crederent per illum.
Non erat ille lux,
sed ut testimonium perhiberet de lumine.
Erat lux vera,
quae inluminat omnem hominem,
venientem in mundum.
In mundo erat,
et mundus per ipsum factus est,
et mundus eum non cognovit.
In propria venit,
et sui eum non receperunt.
Quotquot autem receperunt eum,
dedit eis potestatem filios Dei fieri,
his, qui credunt in nomine eius,
qui non ex sanguinibus
neque ex voluntate carnis
neque ex voluntate viri,
sed ex Deo nati sunt.
Et Verbum caro factum est
et habitavit in nobis;
et vidimus gloriam eius,
gloriam quasi unigeniti a Patre,
plenum gratiae et veritatis.
Iohannes testimonium perhibet de ipso et clamat dicens:
“Hic erat, quem dixi: Qui post me venturus est,
ante me factus est, quia prior me erat”.
Et de plenitudine eius nos omnes accepimus,
et gratia pro gratia;
quia lex per Moysen data est,
gratia et veritas per Iesum Christum facta est.
Deum nemo vidit umquam, Unigenitus Deus,
qui est in sinu Patris, ipse enarravit.
Leave a comment