Dae s’Evangeliu segundu Luca [Lc 23,1-49]
“No agato in cust’omine perunu motivu pro ddu cundennare”
In cussu tempus totu su cunsìgiu si fiat pesadu; aiant batidu a Gesùs in antis de Pilatu e aiant cumentadu acusende.ddu: «Amus agatadu cust’omine abolotende su pòpulu nostru, impedende su pagamentu de is tributos a Tzesare e declarende de èssere su Cristos re». Tando Pilatu dd’aiat interrogadu. «Tue ses su re de is giudeos? ». Issu aiat respostu: «Tue ddu naras». Pilatu tando si fiat furriadu a is capos de is satzerdotes e a sa trumada: «No agato in custu òmine perunu motivu pro ddu cundennare». Ma issos sighiant a insìstere narende: «Cust’omine abolotat su pòpulu, inditende pro totu sa Giudea, a pustis de àere cumentzadu dae sa Galilea, finas a inoghe». Intende.nde custu, Pilatu aiat pedidu si cuss’òmine esseret galileu e, ischi.nde chi fiat suta e s’autoridade de Erode, dd’aiat mandadu acanta de issu, chi in cussas dies s’agataiat issu etotu in Gerusalemme.
Erode cun is sordados suos ingiurgiat a Gesùs
Bide.nde a Gesùs, Erode si nde fiat presadu meda. Dae tempus meda difatis disigiaiat de ddu bidere, pro nd’àere intèndidu faeddare, e isperaiat de bìdere calicunu miràculu suo. Si fiat postu a dd’interrogare, e aiat fatu medas pregontas, ma issu non respondiat nudda. Fiant in ie finas is capos de is satzerdotes e is iscribas, e sighiant a dd’acusare. Tando Erode etotu, cun is sordados, aiat cumentzadu a dd’ingiuliare, befende.si de issu e, a pustis de àere postu a pitzu de issu una bestimenta galana dd’aiat torradu a mandare a sa de Pilatu.
Pilatu lassat a Gesùs a sa voluntade issoro.
Pilatu aiat riunidu is capos de is satzerdotes, is autoridades e su pòpulu, narende.ddis: «M’ais batidu cust’omine comente un’avolotadore de su pòpulu. Acò, deo dd’apo esaminadu in antis de bois, ma no apo agatadu in cust’omine peruna de is culpas cun is cales seis acusende.ddu; e mancu Erode dd’at fatu: difatis dd’at torradu a mandare acanta de nois. Acò, issu no at fatu nudda chi mèritat sa morte. Pro custu motivu, a pustis de dd’àere castigadu, dd’apo a torrare a pònnere in libertade». Ma issos aiant cumentzadu a aboghinare totus in paris:«Boga dae mesu custu òmine! Pone.nos in libertade Barabba! ». Custu dd’aiant postu in presone pro more de un’avolotu acadèssidu in sa tzitade e pro bochimenta. Pilatu aiat torradu a chistionare, ca boliat a pònnere in libertade a Gesùs. Ma issos aboghinaiant: «Pone.ddu in rughe! Pone.ddu in rughe! E issu, pro sa de tres bortas, ddis aiat naradu: «Ma ite male at fatu? No apo agatadu in issu nudda chi mèritat sa morte. Duncas, dd’apo a castigare e dd’apo a pònnere in libertade». Ma issos insistiant.
Figias de Gerusalemme, non pranghedas pro mene
In su mentres chi dd’aiant leadu, aiant firmadu unu tzertu Simone de Tzirene, chi fiat furriende dae su sartu, e dd’aiant postu a pitzu sa rughe [..] Ddi poniat in fatu una trumada manna de pòpulu e de feminas, chi si batiant a pitorras e si chesciaiant pro issu. Ma Gesùs, girende.si fatza a is feminas, ddis naraiat. «Fìgias de Gerusalemme, non pranghedas pro mene, ma pranghide pro bois matessi e pro is fìgios bostros. [..]
Paris cun issu fiant istados leados pro èssere ochidos finas duos malos faghidores.
Cando fiant lòmpidos in su logu chi si naraiat Gòlgota, dd’aiant apitzigadu a sa rughe a issu e duos malos faghidores, unu a sa dereta e s’àteru a manca. Gesùs naraiat: «Babbu, perdona.ddos, ca no ischint su chi sunt faghende». Tando, divididas is bestimentas suas, ddas tiraiant a sorte.
Custu òmine est su re de is giudeos
Su pòpulu istaiat castiende; is capos imbetzes ddu befaiant narende: «At sarvadu àteros! Sarvet a isse etotu, chi est issu su Cristos de Deus, s’elèghidu». Is sordados etotu ddu befaiant, s’acostiaiant pro ddi donare a bufare aghedu e naraiant: «Si tue ses su re de is Giudeos, sarva a tie etotu». Subra de issu ddoe fiat un’iscrita: «Custu òmine est su re de is giudeos».
Is duos malos faghidores
Unu de is duos malos faghidores chi fiant apitzigados a sa rughe dd’ofendiat narende: «Non ses tue su Cristos? Sarva a tie matessi, e nois! ». S’àteru imbetzes dd’aprobiaiat narende: «Non tenes peruna timoria de Deus, tue chi ses cundennadu a sa matessi pena? Pro nois custa sorte est giusta, ca retzimus su chi amus meritadu pro is atziones nostras; issu a s’imbesse no at fatu perunu male». E aiat nadu: «Gesùs, regorda.ti de mene cando as intrare in su rennu tuo». Ddi aiat respostu: «In veridade ti naro: tue as a èssere cun megus in su paradisu».
Sa morte de Gesùs
Fiat giai fatzas a mesudie e si fiat fatu iscuru in totu sa terra finas a is tres de merie, ca su sole si fiat eclissadu. Su velu de su templu si fiat truncadu in duos. Gesùs, aboghine.nde, aiat naradu: «Babbu, in is manos tuas lasso s’ispiritu meu. Naradu custu fiat ispiradu».
In su bìdere totu su chi fiat acadèssidu, su tzenturione glorificaiat a Deus narende: «Custu fiat a beru un’òmine giustu». Aici etotu sa trumada chi fiat lòmpida pro bìdere custu ispetàculu, pensende a su chi fiat acadèssidu, torraiat a domo iscudendesi de pùngiu a petorras. Totus is amigos suos, e is feminas chi dd’aiant sighidu finas dae sa Galilea, fiant abarrados a tesu castiende totu custu.
(rubrica a incuru de Alessandro Dessì)
sa tradutzione de oe est partziale
Leave a comment