Nuraghe Belvèghile: sìmbulu dolorosu de sa cultura nostra derruta

-de Marieddu De Montis –

Màriu De Montis, fundadore e animadore de su grupu de Facebook “Solu in sardu”, nos at imbiadu duas rias subra sa chistione de su nuraghe Belvèghile de Terranoa. Unu situ archeòlogicu derrutu e cugutzadu dae unu ponte istradale chi l’at carrargiadu e cuadu a sa mirada de sa gente. Unu crìmine contra sa sienda de sos benes culturales de sa Sardigna chi non si cumprendet comente siat istadu possìbile a lu fàghere.

Unu sìmbulu bene sestadu però de sas cunditziones de sa cultura, e de sa limba, nostras a dies de oe chi est pretzisu a ammentare semper e a tènnere presente. Sa die chi s’amministratzione sarda at a liberare custu nuraghe dae su Bèstiu chi l’ant fatu in subra, at a èssere una die verdadera de libertade e profetu pro sa Sardigna.

Est su Gigante de su progressu, de sa modernidade globalizada chi avanzat chentza piedade, contra su Gigante de sa tziviltade prus antiga e potente de su Mediterraneu:  s’ignoràntzia in pare a sa prepotènzia, contra unu Gigante ormai dirrutu e istracu de bardiare unu populu indiferente chentza orgogliu, e chentza de amore de patria.

Deo non so un’acadèmicu aculturadu, nè unu professore universitàriu, nè unu de cuddos chi resessint a istratzare tzocadas de manos, ca resessint cun maestria a giogare cun sas paràulas. Ma sunt sos matessi chi la professant sa limba e cultura sarda, ma non nde faeddan in logu de Sardu, e non s’interessant mancu de sos abbundantes, e importantes sitos archeològicos chi nch’amus in Sardigna. Si prenant pomposos  de issos matessi in sos cunvegnos , ma de fatu non faghende nudda.

Duncas aficos de politicantes e aculturados in custa terra non nd’amus de seguru.

E tando ite si podet  fàghere pro custa terra? In medas si la faghent custa dimanda: deo creo chi non de podimus fichire, partende torra dae sas raighinas nostras antigas, sutzare sa linfa vitale de sa limba Sarda, e respiirare su cantu, s’istòria e sas traditziones nostras, e dae cussas raighinas allargare ateras raighinas, e ateras e galu ateras a cantu imbattint sos ogros, fintzas a lòmpere a ogni chìrriu de custa terra, e poi cominzare a fàghere crèschere sas arvures in ogni logu pro pòdere collire sos frutos bonos e abbundantes pro tottus, liberos, totus in pare e indipendentes.

Marieddu De Montis