Redatzione 
“Regione o nono, su traballu sighit”.
Custas sas paràulas de significu de Pepe Coròngiu a sa presentada de su libru suo ‘Il sardo una lingua normale’ in Òschiri chenàbura colada in una die particulare: sa chi at bidu sa sessada de s’incàrrigu suo de diretore de sa limba in Regione.
A un’ogru angenu diat èssere parta una de sas medas: sala prena, dibàtitu ricu, pùblicu interessadu, pregontas, dèdicas e cumplimentos. Ma, non fiat gasi e Roberto Carta, organizadore de s’eventu, l’at fatu notare deretu.
“Totu su chi s’est fatu in custos annos in sa polìtica linguìstica dae sa Lsc a sas campagnas publitzitàrias in sardu – at acraridu Carta – at bidu custu òmine protagonista apassionadu e cumpetente. Lu ringratziamus pro no èssere mancadu a custu apuntamentu chi fiat in programma dae tempus nointames totu cussu chi est capitadu custas dies”.
Nino Pericu at lèghidu cantos de su libru ammentende finas cussos passàgios chi in custos ùrtimos meses ant de seguru irrichidu sa polèmica pùblica sende chi s’autore at tentu s’ànimu de pilisare su logu e parare fronte a sa gherra.
Cristiano Becciu, espertu de limba e funtzionàriu de su Servìtziu Limba regionale chi in paritzos como timent chi cunget, at ammentadu totu su chi s’est fatu in custos annos e s’est naradu seguru chi sa essida de Coròngiu siat petzi provisòria e chi luego potzat torrare a sa diretzione.
Antoni Canale, segretàriu istòricu de su Prèmiu Otieri, at pregontadu a Coròngiu si est beru chi, comente est contadu in su libru, sos pejus innimigos de sa limba sarda sunt a Manca.
Frantziscu Masia, poeta de Tula e autore de una rubrica sighida meda in Facebook, at donadu a Coròngiu s’ùrtimu libru suo narende.li de non si rèndere e de sighire a gherrare finas pro sos poetas chi puru aiat criticadu in su libru pro sa mancàntzia issoro de militàntzia polìtica.
“Tue non ti deves rèndere e non ti deves firmare – at naradu Bustianu Pilosu, lider de su movimentu de sos tenores – ca sa chistione natzionale e linguìstica de sa Sardigna at bisòngiu de a tie”. Coròngiu at leadu sa paràula in una sala atenta e muda. At naradu a Pilosu, reconnòschende a su torpeinu pesu intelletuale, chi isse de seguru non si rendet e chi su traballu, finas foras dae sa Regione, sighit.
“Su fatu chi non campo de limba e chi tèngio un’àteru traballu como est una fortza chi mi assegurat indipendèntzia e libertade. Non penso chi sa mia siat un’essida curtza: nos devimus aprontare a una fase noa de sa polìtica linguìstica chi at a durare annos. In realidade apo iscritu su libru ca apo tentu s’intuitzione chi sas cosas esserent andadas gasi e cherio lassare un’istiga, un’arrastru de su traballu fatu. Su meu fiat su libru de unu chi in realidade non cheriat restare diretore, si nono l’aia fatu a àtera manera. Su Movimentu Linguìsticu depet sighire a resonare nointames traitorias, divisiones, personalismos e bascaràmines umanos. Su fogu de sa rivolutzione nostra at provocadu su fuete de sa controrivolutzione. Est in sas cosas chi como b’at àere pro unu pagu s’unda manna contrària. Como est chitzo pro analizos prus fungudos, ca so ofesu finas personalmente – at cungiadu Coròngiu – ma nois depimus sighire a traballare como pro èssere prontos e credìbiles cando s’abba at a torrare in segus liberende sa terra”.