Su sìmbolu de un’època colada de sa Sardigna est mortu. Un’edade in ue esistiant sos bandidos e sos latitantes a tràvigu peri sa Sardigna fiant sa normalidade, un’edade in ue b’aiat su terrorismu e sos secuestros e sa tecnologia fiat una faina pro pagos. Annos chi a sardos medas ischidant sa nostalgia de un’identidade pura, de una Sardigna galu ìnnida dae sas influèntzias tosconantes de su pensu italianu. Paristòrias e mitologias. Mesina pro calicune est istadu una bandera de sa nobilitade in su crìmine; pro àteros unu criminale isfidiadu e trasseri; pro àteros unu persighidu dae sa lege, a pustis de àere ischitidu totu sos dèpidos.
Su chi fiat in custos annos però fiat unu betzu serradu in presone, malàidu e mantesu intro fintzas a sa die prima de si nche mòrrere. Mesina — comente at denuntziadu Irene Testa, sa garante de sos detenudos — fiat malàidu dae maicantu, ma in sos ùrtimos tempos si fiat annantu unu tumore, chi non li rendiat prus possìbile sa vida in presone. Chie l’at bistu in custos tempos contat de un’òmine de otantatrès annos consumidu dae sa maladia, chi agigu resessiat a faeddare e a caminare. Su problema in prus fiat chi Mesina fiat presu in su càrtzere de Òpera in Milanu, a tesu dae totu sa famìllia sua. A sas rechestas de lu istesiare in s’ìsula su Dipartimentu de s’Amministratzione Penitentziària at semper refudadu, ca timiat chi su betzu diat àere pòdidu tènnere cuntatos cun sa criminalidade sarda e li dare carchi inditu. Su problema est chi in Sardigna b’ant criminales perigulosos ligados a sas màfias prus de importu, e issos renessent a abarrare inoghe sena faeddare cun àteros de sa genia issoro (o nessi, custu e su chi narant). Duncas, sas medidas, cherfende, si podiant agatare. Però non si cheriat, ca s’Istadu cheriat una vindìta, cheriat ochìere su sìmbolu e ammustrare sos mùscolos. Comportende·si peus de comente faghiant sos bandidos malos de una borta.
Gabriele Tanda
Leave a comment