Sa proposta de mìntere in su patrimòniu UNESCO sos monumentos prus de importu de sa preistòria sarda est andende a dae in antis. Su progetu est ghiadu dae su CESIM de Tàtari — un’assòtziu chi at comente presidente sa professora Giusepa Tanda, archeòloga de primore e esperta manna de sas domus de janas e de s’arte chi b’est intro — e sustènnidu dae una retza de comunas in ue s’agatant sos giassos interessados.
Pro fàghere connòschere a sos sardos custa pelea muda pro unu reconnoschimentu de su mundu a s’istòria de Sardigna, sa chida imbeniente at a essire una publitzidade sestada dae NOR.
S’idea a dae segus est chi sa Sardigna no est istada mai unu logu assoladu, ma a s’imbesse un’ìsula in ue sas ideas e sas culturas de su Mediterràneu e de s’Europa supriant e agataiant terrinu saliosu in ue crèschere e leare una forma noa, una boghe cun piessignos ùnicos. Custu acontessiat fintzas dae su tempus antigu e est istada sa capatzidade chi at fatu manna sa cultura sarda. Una cultura chi no est sa matessi in totue, ma comente in unu cantu a tenore s’aunit pro andare a cuncordu in unu surcu e cun sìmbulos chi torrant comente una poesia a retroga chi intritzat su passadu e su presente e chi s’aberit a su benidore. S’àndala non s’est mutzada, ma depet e podet sighire in sos annos imbenientes petzi si nois amus sa fortza de sos antepassados nostros de trasformare sos sèmenes chi acollimus in cultura noa e nostra.
Unu cuncàmbiu cun su mundu chi s’UNESCO amparat: unu patrimòniu de s’umanidade, ma fintzas sa richesa de unu pòpulu. Identidade de una cultura, intro sa cultura e s’istòria de sos òmines e de sas fèminas de su mundu.
Leave a comment