In giru de pagu tempus amus ischidu chi sa giùighe Apostolico aiat pigadu parte a una manifestatzione in favore de sos migrantes, chi s’ex first gentleman Giambruno fiat faghende su mascru arretu in istùdiu e chi a s’ex cumpàngia sua l’aiant fatu brulla duos còmicos russos. Impreemus su passadu imperfetu ca custas cosas chi sunt essidas a campu friscas friscas non sunt. Sa giùighe at pòdidu manifestare in libertade a ant isetadu su momentu dèghidu (est a nàrrere cando no at convalidadu unos cantos inserros in sos Cpr) pro mustrare unu vìdeu che a sos medas chi nos faghent, a chie si siat, cando manifestamus. Sa curiosidade est chi calicunu s’est inchietadu de custas positziones suas e no l’at fatu pro sa publicatzione de su libru de unu generale chi est semper parte de s’istadu italianu (antis, belle cumpartzende·nde su pensu). E de Giambruno? Ma no l’ischimus chi sos mascros de sa famìlia traditzionale itàlica devent èssere gasi? Cantu at isetadu Antonio Ricci a dare a ischire una cosa chi forsis giai chie la deviat ischire connoschiat? Como b’est custa brulla telefònica de suos meses a como cun sos duos còmicos russos chi ant fatu nàrrere a Meloni su chi giai ischìamus de issa e de cameratas, est a nàrrere una lìnia prus a curtzu a su Cremlinu chi no a Kiev (fintzas ca in Itàlia a chie si siat apat manifestadu punnas de concruos de sa gherra l’ant naradu de èssere putinianu). Si narat chi siat cosa aprontada dae sos servìtzios de Mosca, ma custa, s’in casu, est un’aggravante chi Meloni non si podiat permìtere. Sa cosa chi ponet a cumone custas tres acontèssidas est sa tempìstica, sa gestione de sos tempos de publicatzione de custas cosas finas a tando cuadas. Est una cosa chi meresset meledu, ca pro seguru sunt de prus e fintzas prus graes (e graves) sas cosas chi no ant a publicare mai.
Màuru Piredda
Leave a comment