“Sa mama” de Grazia Deledda, òpera traduida in sardu dae Giovanni Muroni e publicada dae NOR (colletzione Le Grazie).
Ma s’àtera dd’aiat pregontadu: – Segura ses, Maria Madalena? Segura segura ses de su chi pensas? De a beru ti podes presentare a su pìscamu e faeddare de gasi de fìgiu tuo e de cudda àtera persone, cun sas provas in manu? E si no est beru nudda?
– Deus meu, Deus meu!
S’aiat cuadu sa cara in sas manos e luego aiat bidu a Pàule suo e a sa fèmina in un’aposentu in bassu de sa domo antiga: un’istàntzia amprosa, chi daiat a s’ortu, cun sa bòveda fata in tundu, su pavimentu de tzimentu semenadu de pedrigheddas de mare: una tziminera manna fiat incassiada in unu de sos muros, cun duas istradas a costàgiu e in dae in antis unu divanu antigu; sos muros arbiados mudados cun armas, concas de cherbos cun sa corramenta, cuadros cun sas telas nieddas totu iscorrioladas e in ue si bidiat ebbia, a tretos, nadende in s’umbra, carchi manu de colore terrosu, carchi pìculu de cara, o una tritza de fèmina o carchi frùtora.
Pàule e sa fèmina fiant sètzidos in dae in antis de su fogu e s’istringhiant sas manos…
– Deus meu! – aiat torradu a nàrrere sa mama tzunchiende.