“Sa mama” de Grazia Deledda, òpera traduida in sardu dae Giovanni Muroni e publicada dae NOR (colletzione Le Grazie).
Mussegnore su pìscamu, mandet·nos·nche dae inoghe; sarvet a Pàule meu: si nono at a pèrdere s’ànima che a su pàrracu betzu. E in prus tocat a sarvare a sa fèmina puru: est una fèmina sola, a sa fine, esposta issa puru a sas tentatziones in sa soledade de domo sua, in sa desolatzione de custa biddighedda, in ue nemos est dignu de ddi fàghere cumpangia. Mussegnore su pìscamu, vostè dda connoschet a custa fèmina: at retzidu a issu e sa corte sua cando est bènnidu in vìsita pastorale. Nche nd’at de roba e de logu in cudda domo! E sa fèmina est rica, indipendente, sola, tropu sola! Tenet frades e una sorre, ma totus a tesu, cojuados a àteras biddas. Est abarrada sola inoghe, a bardiare sa domo e sos benes: e essit pagu. Pàule meu mancu dda connoschiat, finas a pagu tempus. Su babbu fiat un’òmine unu pagu istravagante, mesu segnore, mesu biddaju, cassadore e erèticu. Bastat a nàrrere ca fiat amigu de su pàrracu betzu. No andaiat mai a crèsia; ma cando s’est ismalaidadu s’ùrtima borta at mandadu a mutire a Pàule meu; e Pàule meu dd’at assìstidu finas a sa morte, e dd’at fatu unu funerale comente non nd’aiant bidu mai in custu logu. Non mancaiat nemos de sa bidda: mancu sos pipios de naschidòrgiu in palas de sas mamas. A coa Pàule meu at sighidu a bisitare s’ùnica supèrstite de sa domo. E custa òrfana bivet sola, cun tzeracas malas. Chie dda ghiat, chie dda cussìgiat? Chie dd’agiuat si no dd’agiuamus nois?
Leave a comment