“Sa mama” de Grazia Deledda, òpera traduida in sardu dae Giovanni Muroni e publicada dae NOR (colletzione Le Grazie).
Beniat unu preìderu dae ateruna bidda ogna domìniga, a nàrrere sa missa e a interrare sos mortos; ma una note s’ispìritu de su pàrracu mortu nd’at fatu rùere su ponte. Deghe annos est abarradu sena de preìderu custu logu, bassu chi est bènnidu Pàule meu. E deo cun issu. At agatadu sa bidda e sa gente agrestados, sena de fide; ma totu est torradu a frorire, a pustis chi est bènnidu Pàule; comente sa terra cando torrat su beranu. Ma sos superstitziosos naraiant bene: malas pascas dd’ant a tocare a su pàrracu nou ca s’ispìritu de s’àteru regnat galu in custu logu. Calicunu narat chi no est mancu mortu; chi bivet inoghe in una domo a suta de terra chi comùnicat cun su riu. Naro sa beridade, deo non ddo’apo mai crèidu a custas cosas, e no apo mai intèndidu mancu sonos. Sete annos semus inoghe, cun Pàule meu, comente in unu cumbentu piticu. Finas a pagu tempus Pàule biviat galu che a unu pipiu innotzente: istudiaiat e pregaiat, e biviat pro su bene de sos parrochianos. Calicuna borta sonaiat finas su pipajolu. Non fiat allegru, de caràtere, ma fiat serenu. Sete annos de paghe e abbundàntzia che a sos de sa Bìblia. E non bufaiat, Pàule meu, no andaiat a cassa, non pipaiat, no abbaidaiat fèmina. Totu su dinari chi podiat regòllere ddu poniat a acontzare su ponte a suta de bidda. Como tenet bintoto annos Pàule meu; e mi’ chi sa maleditzione ddu persighit. Una fèmina dd’atzapat in su latzu.
Leave a comment