Sa crèsia de Santa Maria de Betlem est una de sas prus amadas dae sos tataresos. Fraigada in s’Edade Mèdia, giai pagu tempus a pustis est istada sa domo de sos frantziscanos e lu sighit a èssere a dies de oe.
Su primu nùcleu est de su de dòighi sèculos. Fiat issara unu monumentu romànicu. Su sèculu in fatu però sunt istados agiuntos elementos gòticos e cun sa conchista aragonesa sunt arribadas infuèntzias architetònicas catalanas.
Sos àteros interventos de una tzerta importàntzia sunt istados fato in su de degheoto sèculos, cun sas bòvedas a rughe.
Ma est de su sèculu a pustis s’interventu chi at cambiadu in manera detzisiva sa cara de su tèmpiu.
In sa prima metade de s’Otighentos difatis s’architeto Cano, issu puru frantziscanu, at progetadu sa tzimbòina chi caraterizat sa crèsia a su puntu de èssere intrada in sos modos de nàrrere populares. Pro sos traballos però nde fiat rutu su campanile gòticu de su de bìndighi sèculos. L’ant torradu a fraigare carchi annu a coa cun su progetu de s’architeto Cherosu.
Sos motivos de interessu artìsticu però si podent agatare finas a intro, in sos arredos sacros. Su prus antigu est un’istàtua de Nostra Segnora. Su manufatu, de linna, apartenet a s’iscola catalana e est de su de batòrdighi sèculos. Lu caraterizat sa rosa chi giughet in manu sa Vìrgine.
Si podent ammirare retàulos in sas capellas laterales e una trona, custa puru de linna, fata dae su maistru Contena in sa prima metade de su de degheoto sèculos.
Àteros manufatos, semper de linna, fiant istados regalados a Santa Maria dae Lenardu Alagòn, ma sunt brusiados in unu fogu mannu in su 1707.
Santa Maria de Betlem est connota finas pro èssere sa tapa finale de sa prufessone de sos candeleris chi ogna annu su 14 de austu partiant dae s’antiga crèsia de Santa Caderina, imbolada a metade de su de deghennoe sèculos, e chi como partint dae pratza Castello.
(luca foddai)
Leave a comment