Ue s’agatat sa làcana intre realtade e rapresentatzione? Unu mistèriu chi sas tziviltades afrontant dae mìgias de annos, ma chi in su tempus imbetzes de si crarire diventat semper prus iscuru, antzis s’annanghent semper capìtulos noos.
Moet dae custa dimanda “Sensorama – lo sguardo, le cose, gli inganni”, sa mustra noa de su MAN de Nùgoro, a incuru de Tiziana Cipelletti e de sa diretora artìstica Chiara Gatti.
Unu percursu chi, pro mèdiu de sa fotografia, sa pitura, s’iscultura, installatziones e cìnema si donat a sos sensos de su pùblicu, pedende·li de divènnere parte ativa de s’espositzione.
Dae Magritte a De Chirico, dae Escher a sas installatziones de su 2022 de Peter Miller e de Peter Kogles.
“Sensorama” est una giostra de illusiones ue su visitadore, gioghende, est custrintu a leare a pare cun su fartare de sos sensos suos e sa dificultade a distìnghere bene intre realtade e sègheru. Una manera de si nche bogare sa caratza, in parte crudele ma liberatòria e netzessària a pustis de duos annos de inserru.
Mariantonietta Piga