Eris s’Acadèmia de Isvètzia at decraradu su binchidore de su Nobel pro sa literadura a un’iscritora frantzesa: Annie Hernaux. S’artista est famada fintzas in Itàlia ca at iscritu libros chi ammisturant diàriu, romanzu, sàgiu e chirca: una forma chi non si podet mìntere in unu gènere ebbia, ma chi in mesu los at totu cantos.
Àteru piessignu de Hernaux est chi b’at meda autobiografia. Pro esempru, in La Place s’agatat sa famìllia traballadora in una butega, cun su babbu chi fiat massaju, e issa chi istùdiat e lassat cussu mundu e cussa manera de pensare. Intendende però unu traimentu de sas raighinas suas. Custu tema est presente in àteros libros e acumpàngiat s’iscritora pro tempus meda. Ma non fartant nemmancu sos contos de sas esperièntzias suas de fèmina: in sa sotziedade, ma puru comente mugere trista e comente fìgia partzida intre duos mundos.
S’istile suo est simpre, làngiu e istat subra su chi est contende, sena fàghere simigiàntzias o impitende trastes “romànticos” pro abbellire. Sos libros suos sunt una manera pro istudiare issa etotu: una manera pro si connoschere, e in custa manera connòschere sa sotziedade sua.
(redatzione)
Leave a comment