“Donna Berta” de Leopoldo Clarín Alas, òpera traduida in sardu dae Giovanni Muroni e publicada dae Condaghes in su 2012 (colletzione Àndalas).
Mesu Madrid giughiat in conca sa màgine de cudda betzighedda risitende, biatza, ingroghida, bestida in colore de tabacu, cun bestire de moda antiga antiga, chi si nche fuiat dae sos òmnibus, chi s’amparaiat in sos portales, e faeddaiat carignosa e cun milli gestos a sa gentòria chi non si firmaiat a dd’ascurtare.
Unu sero, cando aiat ischidu ca su de s’Avana si nche depiat andare e si nche leaiat su museu suo, groga mera comente mai, sena prànghere, e custu a malas penas, cun sa boghe firma a printzìpiu, aiat pedidu de èssere retzida pro s’ùrtima bia a su butzinu suo; e sola, fache a su fìgiu, testimòngiu mudu, mortu… dd’aiat decraradu su segretu suo, cuddu segretu chi andaiat peri su mundu in sa lìtera pèrdida a su pintore mortu. Machè. Su mere de su cuadru non si fiat ammoddigadu ne aiat crètidu a cuddu àteru machine. Ammitende ca non fiat totu una fàula, totu un’imbentu de sa maca; ponende puru ca mancari cudda fèmina aiat tentu unu fìgiu naturale, comente faghiat a dd’assegurare chi cuddu fìgiu fiat pròpiu su matessi de su ritratu in su cuadru?