“Donna Berta” de Leopoldo Clarín Alas, òpera traduida in sardu dae Giovanni Muroni e publicada dae Condaghes in su 2012 (colletzione Àndalas).
In su letu, sas pagu dies chi ddoe fiat abarrada, aiat detzìdidu pro cuddu machine, chi non si nd’arrepentiat. Eja, eja, aiat detzìdidu; cheriat pagare su dèpidu de su fìgiu, cheriat comporare su cuadru chi rapresentaiat sa morte eròica de su fìgiu, e chi cunteniat su corpus intreu de su fìgiu in su momentu de pèrdere sa vida. Issa non teniat un’idea aprossimada de su chi podiat bàlere Susacasa, Posadorio e s’Aren bendende·ddos; e non nde teniat mancu pro nudda de su dèpidu de su fìgiu e de su preju de su cuadru: ma no ddi faghiat nudda. Pro cussu nde cheriat ischire de prus, pro cussu aiat iscritu a su pintore. Sas resones chi teniat pro su machiore suo fiant simpres simpres. Issa no dd’aiat dadu nudda a su fìgiu de sas intragnas suas, cando su disditzadu fiat biu; como a mortu dd’aiat agatadu, e ddi cheriat dare totu; s’onra de su fìgiu fiat sa sua; su chi depiat issu ddu depiat issa, e cheriat pagare, e pedire sa limòsina; e si a pustis pagadu abarraiat dinari pro comporare su cuadru, ddu cheriat comporare e mòrrere de fàmene; ca fiat comente a tènnere sa supultura de sos duos capitanos, a torrare s’onra issoro, e fiat in prus a tènnere s’immàgine fidele de su fìgiu adoradu e su riflessu de ateruna immàgine adorada. Donna Berta sentiat ca cudda detzisione sua forte, assoluta e irrevocàbile fiat forsis cajonada dae un’apretu invisìbile e istraordinàriu, chi ddi fiat intradu in conca e nche ddi fiat mandighende sos cherbeddos. “At a èssere ca mi so ammachiada de su totu; ma forsis est unu bene, gasi isto mègius, prus trancuilla; custa detzisione est un’ocasione; mègius su dolore materiale chi nd’at a bènnere chi non cuddu tic-tac insuportàbile de sos remordimentos meos betzos, cuddu andare e bènnere de sas matessi ideas…”
Leave a comment