Insularidade in Costitutzione unu mèdiu contra a sa disagualidade? Faeddemus·nde. S’artìculu 3.2 de sa Carta, chi cuntenet su printzìpiu de s’agualidade sustantziale, nos ammentat chi est còmpitu de sa Repùblica su de nche tòddere sos ostàculos econòmicos e sotziales chi lìmitant sa libertade. Giai custu diat bastare, pretendende s’aplicatzione de su matessi, pro fàghere a manera chi ìsulas (comente chi Sardigna e Sitzìlia siant che pare) e penìsula (comente chi siat che pare in totue) movant dae sas matessi cunditziones. Ma non bastaiat pro sos promotores de sa campagna chi como at otènnidu sa prima vitòria in su Senadu, sos matessi chi ant pesadu un’abbolotu pro s’abolitzione de sas provìntzias sardas ma como si nch’istant sulenos in sa matessi majoria regionale chi nde las at torra bogadas a campu. Faeddende de «diritto riconquistato» sunt, riferende·si a s’artìculu 119 in antis chi lu mudarent su 2001: «Pro provìdere – custu s’artìculu betzu – a iscopos determinados e in particulare pro valorizare su meridione e sas ìsulas, s’Istadu assignat cun lege a sìngulas regiones contributos ispetziales». Duncas non semus faeddende de àteru: de dinare. Ma fintzas a su 2001, cun cussu deretu, comente istaìamus? At a èssere pro cussu chi nos ant prenadu de polìgonos militares? Pro nos valorizare? E como, cun s’insularidade chi torrat in Costitutzione, cun su gap infraistruturale chi ant a prenare, l’at cumbènnere de prus a s’Itàlia a nos nche giùghere sos resùgios nucleares mai produidos dae nois? Brullas (brullas?) a banda, a ue nch’amus a lòmpere? O cantu nch’amus a torrare a in segus?
màurupiredda
Leave a comment