E a sa fine bi semus lòmpidos. Su guvernu nos at dadu su grangeu a suta de s’àrbore de Nadale: una serrada manna pro nos amparare dae su Covid. Su problema est chi semus lòmpidos finas a s’arriscu chi butegas medas potzant tancare.
Sas butegas abarrant abertas finas a cras, cun s’isetu chi in sas famìllias bi siat galu sa gana de fàghere donos. Ma su còmporu de cale si siat cosa est menguadu unu pagu in totue, ca su dinari est firmu e su traballu est iscumparende.
Sunt in dificultade dipendentes e meres. Sos primos ca in medas sunt chi sunt in càssia integratzione; sos segundos ca non podent lissentziare, depent pagare sas tassas, depent pagare sos afitos e no intrat dinari bastante pro totu.
Est incumintzende a crèschere s’infadu de chie est amparadu de mancu contra sas persones chi traballat in su pùblicu. Calicunu est narende fintzas chi si depat bogare sa seguresa finas a chi est cun su “culu in caentu”, no pro megiorare sas cosas, ca si càpitat gasi s’isciusciat totu de a beru, ma pro vindita.
Chie traballaiat in s’ispetàculu e in sa mùsica est semper de prus ispintu a chircare àteru pro manigare. Chie fiat mannu bivet, chie fiat minore, o a mesania, inghitzat a pensare de s’arrèndere. Sònnios chi agabbant a lenu a lenu, decretu cun decretu.
Sos bighinados sunt cambiende bisura: tzilleris, ristorantes e palestras tramudant in fora de sas tzitades o tancant cun s’isetu de torrare a abèrrere cando totu s’at a acontzare.
S’Istadu italianu no est mai istadu capatze de amparare de a beru sos tzitadinos suos, nen in paghe e mescamente nen mancu in gherra. Sa burocratzia, sa poberesa e s’impreparatzione non sunt de como, ma est dae semper gasi. Su Covid est sa proa chi non est cambiadu nudda: s’Itàlia est Itàlia e non divenit àteru.
Semus in s’ierru de su discuntentu nostru, chi acontesset in paris cun su solstìtziu, cando s’iscurigore abarrat de prus e paret chi no apat mai fine. B’at calicunu chi incumintzat a pensare chi sa lughe no at a torrare prus, comente in s’antigòriu. Una festa in sas dies de Pasca de Nadale esistiat prima de Gesùs pro ammentare che su sole, sa lughe, torrat. E forsis, comente sos antigos, amus de lu tènnere a mente fintzas nois, sena papare sas peus frùtoras de sa bèngia e sa timoria.
(redatzione)
Leave a comment