– de Salvatore Serra –
Polìtica linguìstica cheret nàrrere finas a traduire testos istràngios in sardu, pro afortire sa capatzidade de custa limba de operare cun unu registru artu.
In s’ischeda de oe bos presento “Àndelas”, regorta de òperas de iscritores de cultura italiana, catalana, sarda, grega e tzicana, publicada dae sa sotziedade editoriale “Papiros” in su 1994.
In custu libru b’at contos de Dacia Maraini, Josep Vallverdù, Giùliu Angioni, Antoni Arca, Alexandros Papadiamantis, e una poesia de Francisco X. Alarcon.
Sos tradutores sunt Maria Gràtzia Cabras, Diegu Corràine, Sarvadore Serra
Inoghe b’est s’incipit de su contu “Sas duas lontras”, de Dacia Maraini.
——————–
Una lontra est leende su sole in sa ripa de unu lagheddu montaninu. Tenet sos ogros tancados e una espressione biada in sa carutza sua de gatu. Su cumpanzu suo est pischende in sas abas fundudas e astradas, unu pagu prus a monte, a làcanas de su padente. Duos fizos, nàschidos dae pagos meses, sunt zoghende supra de una roca cuguzada de lanedda bìrdina, suspesa supra de s’aba: si dant corfos cun su murru, s’imberghent a intro de s’aba. Cando unu làssinat in sa terra modde e est belle pro nche ruer in su lagu, s’àteru l’aggarrat a bolu sa coa cun sas dentes e nche lu tirat a susu. Pro lu torrare a imberger deretu in s’aba…
Leave a comment