“Sa metamòrfosi” de Franz Kafka traduida in sardu dae Manuela Mereu e publicada dae Condaghes in su 2013 (colletzione Àndalas).
“Deus meu!” penseit issu “A traballu pagu discansosu chi m’apo seberadu! Cada die in biàgiu. Sos coidados chi tèngio sunt meda de prus de tènnere una butega in domo e in prus b’est custu turmentu de su biagiòngiu, s’avolotu de bènnere a pare cun totu sos oràrios de sos trenos, su ite mandigare malu e a oras pagu geniosas, e ligàmenes cun àtera gente chi càmbiant semper, chi mai durant, chi mai renessent a èssere cumplimentosos. Su dimòniu nche lu pìnnighet!” Li pigheit un’ispètzia de gratìngiu lèbiu a bentre; si moveit a bellu a bellu palas a terra cara a sa cabitzera pro pòdere artziare mègius sa conca; mireit su tretu in ue intendiat su mandighìngiu e lu bideit prenu de pintirinos biancos chi no ischiat ite fiant; li boliat acurtziare una faranchedda, ma nche la prigheit a lestru ca intendeit comente trèmidas de su fritu e tando torreit a si pònnere comente fiat in antis de si mòere.
Leave a comment