Ite est chi podet pònnere paris duos poetas distantes che a Lorenzo Stecchetti e Pepinu Mereu? S’istile? Su perìodu? In custu artìculu bidimus ambos duos cunforma a una losa, unu in foras e s’àteru in intro. Cun su “Canto dell’odio”, Stecchetti (Olindo Guerini) faeddat de una fèmina sepultada
Quando tu dormirai dimenticata
sotto la terra grassa
e la croce di Dio sarà piantata
ritta sulla tua cassa
quando ti coleran marcie le gote
entro i denti malfermi
e nelle occhiaie tue fetenti e vuote
brulicheranno i vermi,
per te quel sonno che per altri è pace
sarà strazio novello
e un rimorso verrà freddo, tenace,
a morderti il cervello.
Mereu, cun “Dae una losa ismentigada”, est issu etotu a nch’èssere suta terra
Non sias ingrata, no, para sos passos,
o giovana ch’ in vid’ happ’istimadu.
Lassa sas allegrias e ispassos
e pensa chi so inoghe sepultadu.
Vermes ischivos si sunt fattos rassos
de cuddos ojos chi tantu has miradu.
Para, par’ un’istante, e tene cura
de cust’ ismentigada sepoltura.


