de Maurizio Sale Buinu – 
Apo annotadu chi,finas a como sa Nuova Sardegna fiat istada a sa muda in contu de Limba e de Polìtica Linguìstica. E tando eris Màssimu Pittau chi,comente nos narat su nùmene suo matessi, est unu de sos màssimos istudiosos e teòricos de sa Limba, duncas cumpetente, duncas credìbile, cun una lìtera cumentzat a li dare su corfu de gràtzia a s’ùnicu istandard natzionale chi tenimus : sa LSC.
A sa segura non mi pòngio inoghe contra a Màssimu Pittau. In tantu ca, postu a pare cun issu, deo so unu nemos e mancari issu nàrgiat tontesas de sa peus rèpula, sas meas, a sos ogros de chie leghet, diant èssere prus mannas.E a pustis ca diamus andare a dae in antis a fùria de ismentidas tzircustantziadas dae parte sua o dae parte mea e no nche diamus cròmpere a neddue. Duncas no lu fatzo. Una cosa però m’intendo de la nàrrere e la potzo iscrìere sulenu movende dae su fatu chi in Sardigna non b’apat prus una Tzivilidade dae cando sos abitantes suos sunt divènnidos tziviles.
A mie non mi praghet s’idea de sos complotos ma in su traballu fatu in sos ùrtimos meses dae sa Giunta Regionale , nche miro crara s’intentzione de nche ghetare a terra totu su chi est istadu fatu finas a oe. Su progetu de sos Guvernadores noos, sos Professores, est làdinu. A pustis de nch’àere istrajadu su Diretore de s’Ufìtziu Regionale pro sa Limba, a pustis de nch’àere iscontzadu s’Ufìtziu matessi , a pustis de àere ispantadu e finas terrorizadu sos Operadores de sa Limba in su Territòriu cun s’annullamentu de sos finantziamentos pro su traballu issoro…a pustis de totu custu, ite bi mancaiat como,pro cumpletare su progetu de Pìgliaru & Cumpàngios ? Su de nch’ismontare s’istandard,bi lu dat su se! Istandard chi no est nàschidu in duas dies, ma est su frutu de annos e annos de istùdiu e cumpromissos intre espertos e linguistas de cabale. E coladu est finas in su sedatzu de duas Cummissiones, no una ebbia. E tando deo , apassionadu mannu de Limba Sarda e mìseru militante de su Coordinamentu pro su Sardu Ufitziale, ite li dia pòdere nàrrere oe a su Presidente Pìgliaru e a totu sos collaboradores suos fidados o isfidiados ? Seis perdende•bos un’ocasione manna pro intrare a puddu prenu in s’Istòria de Sardigna.
Bos chèrgio pònnere cara a cara a un’oriolu mannu: si unu cras, pro mèritu angenu , sa LSC nche diat colare pro lege a Istandard Ufitziale de Sardigna, pensade•bos ite oportunidade manna bos ais pèrdidu. Seis cròmpidos a guvernare in su momentu prus profetosu in contu de Limba.Mai comente a oe sa chistione nche fiat lòmpida a totue e, mentres totu s’economia est ruende•si•nche suta sos corfos de sa crisi, s’ùnica manera pro pòdere torrare a pesare conca, est cussa de nos formare una Cussèntzia e una Cultura noas, chi potzant dare impèllida a su benidore. Movende dae sa Limba, colende•nche•la a sas Iscolas e a totu sos logos de interessu comunu, su Sentidu populare podet sighire a crèschere e cun issu sa Sardigna.
O ite est? Timende seis, a bias, chi s’Acadèmia nche potzat pèrdere su timone de sa formatzione natzionale italiana? Non bos los tocat nemos cussu deretu e cussa cumpetèntzia. Sunt prenda bostra. Ma non bos podides permìtere oe in die de nche cantzellare su disìgiu e sa netzessidade de Limba chi s’est ispainadu in totu su territòriu, peri sas biddas , fintzas sas prus minores. Non bos lu podides permìtere e in medas non bos l’amus a permìtere. Si unu motivu b’at oe,chi nche potzat fàghere rùere su Guvernu de Pìgliaru, est custu. Su Presidente bi meledet cun assentu!
Maurìtziu Sale Buinu.
Leave a comment
Si diat essere unu proffessore a ke jukere a campusantu e a fakere su interramortu de sa Limba Sarda, fakende su ki no ant fattu nemmancu Soru ne Cappellacci, amus a esser securos de abberu ki sos sardos proffessores sunt sos inimicos prus mannos de sa Sardinna. Sunt sos inimicos prus mannos ca di sunt fattos a theraccos, sos prus fines linghidores, de sos malaittos continetales, gai comente sunt furandennokke s’anima, ilmalaidandennos sa terra e mantenende cuada s’Istoria Nostra, ca issos de istoria no nd’ana NUDDA!
mikkelj
sos gubernantes de sa Regione non ant a coro sa sorte de sa limba nostra. Sunt pessones creschias e paschias abbasande sa conca innantis de sos continentales. So de accordu in totu su chi Mauritziu narat, a foras de una cosa, cando narat: “su disìgiu e sa netzessidade de Limba chi s’est ispainadu in totu su territòriu, peri sas biddas , fintzas sas prus minores”. Eo naro chi custu disigiu e s’amore pro sa limba nostra est istada semper prus forte in sa biddas e no in sa tzitades. M’amento cando fachiat su liceo in Nuoro, sos “tzitadinos” nos trataiant che inferiores proite allegavamos su sardu. Como b’at prus cussentzia e non depimos perdere custo risultados de unu traballu fatu dae medas pessones, non solu cussas chi pubblicant in sos giornales, ma binas cussas pessone chi sighint a impreare su sardu cada die e l’imparant a sos fizos.