Apo fatu tres variantes. Lasso?

de Luisu Wittgenstein

Su cussèntzia linguìstica in Sardigna, s’ischit, est cosa de pagu gente. S’iscola e s’universidade dae semper ant traballadu pro donare de su sardu una bisione dialetale e folclorìstica e duncas non si podimus ispantare si su prus de sa gente pensat chi su sardu siat unu dialetu folclorìsticu. Su dannu mannu est cando is chi tenent una bisione aici mala de sa limba nostra andant a guvernare e a pigare detzisiones pro nois.

Oe duncas si tocat a chistionare de Cristiano Erriu, giai sìndigu de Santadi e dae pagu Assessore a is Entes Locales de sa Regione, connotu fintzas pro is essidas suas in bestimenta sarda e fàscia tricolore.

Erriu, chi in sa carriera sua est istadu fintzas presidente de s’ANCI in Sardigna, diretore de su GAL Sulcis, presidente de “Federsolidarietà Confcooperative” e diretore generale de su Tzentros Servìtzios Impresas de s’”Azienda Speciale” de sa CCIAA de Casteddu, s’àtera die at pensadu bene de ammustrare is cumpetèntzias linguìsticas suas in unu cunvegnu in Casteddu.

Chistionende de provìntzias e de entes locales a dae in antis de su sìndigu de Casteddu Zedda (SEL), su sìndigu de Torinu Fassino (PD), a su presidente de sa cummissione “autonomia” de sa RAS Agus (SEL) e a àteros sìndigos sardos de PD e PDL, s’assessore nd’est essidu narende (in italianu, ça va sans dire) chi «Sa provìntzia de Casteddu est meda manna, cun cuntestos econòmicos e sotziales diversos a vàrias vocatziones, fintzas a tènnere tres “variantes” de sa limba sarda.» (ref. http://www.comunecagliarinews.it/news.php?pagina=11736)

A pustis de una nova aici ispantosa, chi diat a fàghere rùere dae sa cadira fintzas is prus partzidores intre is professores universitàrios de Casteddu e Tàtari, sa platea de onore non s’est fata pigare dae s’emotzione e at aguantadu bene istrinta sa cadira (non s’ischit mai…) e at sighidu a “arresonare” comente si nudda fessit sutzèdidu.

Ma su senadu acadèmicu de is ateneos italianos de Sardigna, riunidu in manera istàbile in viale Trentu dae una pariga de meses, non s’est lassadu fuire s’ocasione e at sùbitu abertu sa dibata: «Is variedades de sa provìntzia de Casteddu sunt “simples” o “macru”?» «Sa detzisione de impònnere a totu sa provìntzia de Casteddu s’iscritura locale de sa “variedade campidanesa” est un’atu de nazismu antidememocràticu pro is àteras duas variedades de sa provìntzia casteddaja?» Dudas chi ant postu pensamentos mannos a s’acadèmia universitària e polìtica chi guvernat sa RAS, a su mancu fintzas chi su prus inteligente de totus no at agatadu sa solutzione: «At a cumbènnere a chistionare in italianu, aici si cumprendent totus! (E si bogamus fintzas su pensamentu de imparare su sardu e de pònnere in discussione is positziones de podere nostru chi sunt totus in italianu.)»

Cuntentesa manna, duncas, in sa classe dominante sarda. Agatada sa solutzione pro sa chistione linguìstica sarda! «Mi donghet duas variedades de su sardu, pro praghere.» «Su professore, mi nde sunt essidas tres variedades de su casteddaju. Ite fatzo, lasso?» «Eja, su butegheri, tantu in domo papamus in italianu, su sardu ddu ponimus isceti pro bellesa cando andamus a chircare votos.»

Foto pigada dae sa retza.