Su guvernu est in bidea de pònnere in paris iscolas e de nde tancare àteras. Difatis su decretu missu a intro de su bilàntziu de ocannu cheret minimare sas autonomias iscolàsticas in totu s’Istadu dae s’annu chi benit. In Sardigna, comente at denuntziadu s’assessore Biancareddu, custa mutzada cheret nàrrere chi un’iscola podet cobèrrere prus de baranta biddas, chi cheret nàrrere biàgios longos meda pro sas famìllias e una possibilidade prus arta de disamparare sos istùdios pro sos pitzinnos, ma fintzas unu càrrigu de traballu ismanniadu e unu controllu de sas istruturas menguadu pro sos dirigentes iscolàsticos.
Su seberu est una cunseguèntzia de s’ispopulamentu e de sas pagas nàschidas de pitzinnos in logos medas de s’Itàlia. Sa Sardigna in custu sensu est sa Regione posta peus de s’Europa intrea. Ma in biddas e zonas de Sardigna naschent pagas creaduras ca b’at pagos servìtzios, comente s’iscola etotu. Tando su seberu est intre duos tretos e duas miradas: iscummìtere a subra de su benidore, gastende carchi soddu in prus, ma proende a sustènnere sas biddas e sa crèschida issoro; o a su revessu una renduda a su chi est acontessende, fatende economia e isetende su miràculu.
(redatzione)
Leave a comment