Sa mama #5

Sa mama #5

“Sa mama” de Grazia Deledda, òpera traduida in sardu dae Giovanni Muroni e publicada dae NOR (colletzione Le Grazie).

De gasi Pàule suo fiat pòdidu calare a sa muda in s’iscalina, aiat pòdidu abèrrere sa ghenna e si nch’andare: pariat chi su bentu nche dd’aiat tragiadu de corpu.
Issara ebbia nche fiat resurtada a si nde pesare, a torrare a allùghere sa candela, ma custu puru dd’aiat dadu traballu, ca sos alluminos lassaiant sìngias longas de lughe biaita in su muru in ue ddos frigatzaiat, ma non s’allumaiant.
A sa fine sa lugherra pitica de otone aiat ispartu unu velu de lughe in s’aposenteddu nudu e pòveru che a su de una tzeraca, e issa aiat abertu sa ghenna e si fiat incarada, ascurtende. Si tremiat; epuru si moviat totu chìdrina, tètera che fuste, cun sa conca grussa in su corpus bassoteddu e forte chi, ammuntadu cun unu pannu nieddu iscoloridu, pariat segadu a segura dae su truncu de unu chercu.
Dae sa ghenna, in artu, bidiat sas iscalineddas de pedra bàina, artas artas in mesu de sos muros biancos, e in fundu sa ghenna chi su bentu iscutulaiat in sas gafas. Aiat bidu sas istangas chi Pàule nd’aiat leadu arrimadas a su muru, e si fiat totu ferenada. Nono, cheriat bìnchere su dimòniu. Aiat arrimadu sa candela a subra de sas iscalineddas, fiat calada e fiat essida issa puru.

 

Leave a comment

Send a Comment

S'indiritzu email tuo no at a èssere publicadu. Is campos pedidos sunt signados *