«Il sardo una lingua “normale”» presentadu in Terranoa-Olbia

Il Sardo una lingua normale
Il Sardo una lingua normale

Sa presentada de su libru de Pepe Corongiu, fata in Terranoa-Olbia chenàbura su 21 de martu, at àpidu una resessida vona. Ite si cheriat iscumbatare? Chena mancare chi su libru “Il sardo una lingua normale” est unu trabàgliu nodidu pro chie cheret cumprèndere de limba sarda e pro chie at in bidea chi sa limba non est saudade: a moda nostra est polìtica, cultura e identidade. Ma eo naro chi si cheriat dare a bìdere fintzas àteru. Forsis chi est “normale” fàghere un’arrejonada funguda, finamentra in d’una bidda comente Terranoa, impitende sa limba sarda. E ite sardu s’est impitadu? Su sardu. No b’at ite narrere meda. Eo apo postu sas preguntas in sardu oschiresu e Pepe m’at torradu cabu in sardu lacunesu. E amus postu a cùrrere cosas dìligas. Pepe at bortuladu sa banca aparizada de sardos e de non sardos: at postu in maralta a Gratzia Deledda, at contadu de sas faulas betadas subra de sa limba (limba e dialetu, logudoresu e campidanesu), at faeddadu de comente s’intellighentzia istòrica de manca apat irminorigadu unu siddadu mannu. Posca l’apo mentovadu a Wagner, a bìdere si est unu babbu mannu o unu babbu minore, pro cumprèndere su chi b’at de leare de vonu e su chi est in debbadas. Eo, in sas preguntas chi faghia, apo chircadu de istèrrere sa vijione polìtica de custu libru e apo fintzas preguntadu si est su casu de nos pensare pius comente minoridade linguistica in Europa chi comente Regione Ispetziale in Italia. Pro un’incras comente si tocat, mezus de un’autonomia chi finas a como paret una mala paristòria.

Tzertu, sa cosa at àpidu bisonzu de tempus. E calicunu fit a raunzu. Ma tocaiat de àere pascienscia. In sos primos vinti minutos s’atore Nino Pericu nos at missu intro s’ispiritu de “Il sardo una lingua normale” e, òmine de su ’38, nos at contadu ite cheriat nàrrere pro isse minore a bruscare semper subra de sa cultura e de sa dignidade de sardu. Posca apo fatu preguntas pro nessi un’ora e cuartu, ma a parre meu non bastat una zorronada intrea pro fàghere totas sas preguntas chi cherent fatas. Pepe Corongiu at dadu a bìdere chi unu lacunesu, in Sardigna, podet faeddare de totu, a dughentos chilòmitros dae domo, chena mudare sa limba sua. Amus chircadu de iscumbatare chi in Terranoa-Olbia, tzitade de limba sarda e de limba cadduresa, si podet fàghere un’arrejonu nodidu chi ponet a cùrrere limba, identidade e polìtica e chi custu arrejonu podet èssere faeddadu in sardu. Non si nd’at pesadu unu nende: “O’…iscujade ma eo non bos cumprendo!”. A custu apo piaghere de azùnghere chi amus proadu a dare un’idea funguda de su libru, mentovadu lùmines importantes e Corongiu s’est atrividu a pònnere in giogu sos chi pro sardos medas, cun rejone o nono, sunt istados sos babbos de sa cultura sarda: Gràtzia Deledda, Wagner, Mialinu Pira, zustu pro nde mentovare calicunu.

Su libru “Il sardo una lingua normale” faghet su tzinnu a un’idea pius manna de Sardigna, nos faeddat de limba ma nos narat it’est cust’Isola nostra, nos pedit de pesare a bolare unu tzertu crèere e de non leare comente beros totus sos contos longos, a bortas istracos, chi nos ant aporridu in sos ùrtimos duos sèculos. Tando mi pregunto: sa zente aprodada a s’abboju at cumpresu chi si cheriat faeddare de una vijione de sa Sardigna e de su trabàgliu, bonu e malu, chi sas élites intellighentes ant fatu e sighint a fàghere? Duos o tres sunt fuidos a su cumintzu de sa faeddada in sardu, ma àteros chimbanta ant tratesu chena si lamentare de su seberu de sa limba. De sos chi ant chèrfidu faeddare, una borta aberta sa dibata a su pubblicu, su pius ant chircadu de trampare Corongiu subra de s’atividade de su servìtziu limba sarda o subra de sa pelea tra limba cadduresa e limba sarda. S’arrejonu, imbetze, a parre meu, est meda pius lascu e fungudu. M’est piachidu cussu fatu dae s’Assessore Davide Bacciu, meda in paris e acurtzu a un’idea de limba e de Sardigna intro su tempus nou e atesu dae unu tempus chi isperemus non torret. Cussu inue donzunu est cunvintu chi s’ortigheddu sou est pius bellu de totus sos àteros.

A donzi manera, amus iscumbatadu, in sos social network e fintzas in s’istampa de su logu, chi de custu abboju fatu in Terranoa-Olbia si nd’at faeddadu, in bonu o in malu ma si nd’at faeddadu.

*Torro gratzias, e medas, a s’Assessore Vincenzo Cachia, a su Diretore de sa Biblioteca Sìmpliciana Marco Ronchi, a su collaboradore Antonello Budroni, pro àere acansadu s’idea in palas de custu abboju.

dae http://robertocarta.wordpress.com/2014/03/25/il-sardo-una-lingua-normale-presentadu-in-terranoa-olbia/