Bìndighi annos a como unu mese in antis de sas votatziones in un’aposentu in Nùgoro pro arresonare de unu libru chi faeddat de limba sarda a s’imbennerent, mancari cramados, sete candidados a su guvernu de sa Sardigna e a faeddarent de polìtica linguìstica, de limba sarda in s’iscola, de multilinguismu e de sa limba sarda comente cajone de crèschida, finas econòmica, non fiat istadu cosa de crèere.
Cheret nàrrere chi sa limba sarda t brincadu sa dogana: ca si àteros annos sa polìtica linguìstica non fiat carculada e cunsiderada in sos programmas de chie punnat a guvernare sa Sardigna, como in sos programmas, chie prus e chie prus pagu, sa polìtica linguìstica s’agatat.
Su traballu chi at fatu sa polìtica linguìstica, comintzende dae su servìtziu regionale e sighende cun sos servìtzios de sas provìntzias e de sas comunas, ant proadu, e in carchi manera renessende·bi puru, unu sentidu chi poniat sa limba sarda a limba de pastores e de massajos ebbia.
Eris in Nùgoro, presentende “Una lingua normale” su diretore de su servìtziu limba e cultura sarda, e autore de su libru Pepe Coròngiu at naradu chi su traballu galu a fàghere est su 50 pro chentu.
Est un’arresonu de importu chi ponet a pensare, ca cando ses in mesu mare a cale siat ala chi ti bortas ti podes isporare, e podes fàghere duos sèberos: o das borta e arriscas de afogare o sighis a andare e arriscas de afogare su matessi; ma cun una diferèntzia, si afogas cando das borta as pèrdidu in su momentu chi ses moende, si afogas andende a dae in antis as bìnchidu in su momentu chi ses moende, ca bi det àere semper calicunu chi at a chèrrere andare a bia de cussa ala.
Est pro custu chi chie siat chi b’intret in sa Regione e pòngiat manu a sa chistione de sa limba e de sa cultura sarda, dae su tretu chi at fatu su servìtziu in custos annos non podet dare borta, ca diat èssere che a su maniale chi si nche segat sa manu a dispetu de su maistru de muru.
E tando moende dae su 50 pro chentu giai fatu tocat de chircare de megiorare, totu paris, de megiorare in chistiones de importu che a s’istandard, de megiorare in s’intrada de su sardu in iscola, de sos isportellos, de s’alfabetizatzione, de sa promotzione, chi a sas segus sunt totu chistiones intritzadas a pare: ma chene si nche iscostiare dae sas ideas chi ant giutu sos resurtados bonos de custos annos, ca si nono non perdet sa dereta, sa manca, sos indipendentistas, sos “campidanesos” sos “cabuesuesos”… perdet totu sa Sardigna.
Est ora de demprire s’àteru 50 pro chentu…TOTU PARIS.