Solutzione finale pro su servìtziu regionale de sa limba

Solutzione finale pro su servìtziu regionale de sa limba
Unu tretu de sos ufìtzios regionales de sa limba
Unu tretu de sos ufìtzios regionales de sa limba

A sa fine bi l’ant fata. Sos innimigos de sa polìtica linguìstica sunt resessidos a acumprire sa ‘solutzione finale’. Cungiare o neutralizare su servìtziu limba sarda de sa Regione. Su comente l’at contadu eris in custu giornale Roberto Carta: sas cumpetèntzias de su servìtziu sunt coladas a s’editoria, un’àteru servìtziu. Como duncas, mancari chi sas funtziones abbarrent, s’autonomia de sas polìticas de sa limba sarda no est prus sa matessi. Una manera de ochiere sena fàghere burdellu meda in nòmene de s’aorru, de s’efitzèntzia e de sa ratzionalizatzione de sos servìtzios.

Sa chistione de sa limba est comente chi l’apant degradada e minimada. Ant a èssere petzi sos funtzionàrios a si nde impitzare como, non unu dirigente de primu livellu. Custu difatis, sende chie si siat, s’at a dèpere ocupare emmo de limba sarda, ma finas de editoria e informatzione, traditziones populares e manifestatziones identitàrias. A su binu lis ghetamus abba, finas a nde fàghere piritzolu, ma lu bendimus semper comente binu.

Su disinnu de sos contra a sa limba s’est acumprende. In antis ant mortu su diretore (‘a termini di legge’), posca su servìtziu. Como sa punna est a nche mòrrere sa LSC, chi est un’eredidade chi faghet a tìmere ca podet semper torrare. Totu in su mudìmene, e finas cun s’agiudu, de partidos, grupos, intelletuales e ativistas, chi chircant de abbarrare parados in s’oportunismu isperende de pòdere balangiare carchi cosa o campare dae totu custu degollu.

In tame finas sa preneta issoro est giai disinnada: los ant a usare pro isolare sos pagos chi si chèsciant e posca, cando no ant a serbire prus, los ant a iscarrigare. Semper chi non s’amasedent a sa lìnia noa.

S’obietivu est torrare sa polìtica linguìstica a comente fiat antis sos annos de sa LSC, de Soru e de Coròngiu. Un’atividade semi professionale e semi folclorìstica chi mirat a su sardu comente a un’àrea dialetale fata de ‘varianti’ e non a una limba normale. Su Movimentu Linguìsticu non depet esìstere. Una massa de pedidores de contributos sutamìtidos a sa polìtica ‘autocolonialista’ de sa limba. In ue sa tzarra sighida organizada dae sas universidades at a fàghere ismentigare sas fainas cuncretas de custos ùrtimos 8 annos.

Su bòidu at a èssere prenadu de leges inùtiles, motziones, cartas, comitados, intervistas, cunvegnos e gazosa sende chi s’eutanasia est prus fàtzile cando su dolu est cugutzadu dae frocos e arrandas.

Unu pagu de istòria. Dae s’aprovatzione de sa lege 26 in su 1996, sa burocratzia regionale b’aiat postu unos cantos annos a comintzare a traballare a subra de sa polìtica linguìstica. Sas cumpetèntzias, a primìtzios, las aiant ripartidas in paritzos servìtzios, e ufìtziu ùnicu non bi nd’aiat. Sos primos annos mancu Pranu Triennale si faghiat, ma unu programma-ponte culturale ebbia.

S’est dèpidu lòmpere a su 2003, cun s’assessore Beniamino Scarpa, pro pònnere in intro de unu setore totu sas cumpetèntzias linguìsticas. In su 2005, Elisabetta Pilia, chi fiat in cuntierra cun su Movimentu Linguìsticu, aiat postu in pare sa limba sarda cun àteras materias e un’ùnicu diretore (Antonina Scanu, a dies de oe dg de s’assessore Firino) finas a su 2008 dirigiat finas sos servìtzios editoria, ispetàculu e benes libràrios.

Est Renato Soru chi, in su beranu 2008, detzidit chi sa limba sarda depiat tènnere unu servìtziu a contu suo. Su 14 de maju, a cunsonu cun s’assessora Maria Antonietta Mongiu, nòminat Giuseppe Corongiu, chi dae su 2006 fiat in Regione che a consulente espertu ‘prestadu’ dae un’ente locale.

 Su servìtziu limba sarda lu ghiat Coròngiu finas a su 15 maju 2014, cando, pustis annos de polèmicas cun s’universidade de Tàtari e sa essida de su libru suo, a s’iscadèntzia de su cumandu, su Cussìgiu (no in tamen sa proposta de su grupu Sardegna Vera de Efes Arbau) detzidet de no aproare una lege de pròroga nen sa Giunta apògiat custa optzione. Intro sos oposidores a sa permanèntzia de Coròngiu si distinghent sos de Rossomori.

Su servìtziu abbarrat vacante finas a su mese de Sant’Andria, cando Frantziscu Pigliaru nòminat unu dirigente internu de sa Ras laureadu in matemàtica cun esperièntzias de setore ispetivu e de formatzione personale, Maria Isabella Piga.

Como, in su 2015 sa solutzione finale: sa limba sarda non nde balet prus su tantu de àere unu servìtziu a sa sola. Est unu sèberu de valore simbòlicu artu: su “tema” limba colat dae sa sèrie A a sa sèrie B de sa burocratzia.

 

Leave a comment

Send a Comment

S'indiritzu email tuo no at a èssere publicadu. Is campos pedidos sunt signados *