Sas peleas de Sìsifu pro sa Lsc

Sas peleas de Sìsifu pro sa Lsc

de Sarvadore Serra –

sisifo2

 

Pro punire a Sìsifu ca nat chi fiat tropu barrosu, Zeus aiat detzisu chi deviat ispìnghere una pedra manna dae su paris fintzas a sa punta de unu monte. Belle gasi, cada bia chi  Sìsifu crompiat a sa punta, sa pedra manna torraiat a roddulare fintzas a su paris. E custu, pro s’eternidade.

Cantu, custu contu, mi faghet pessare a sa chirca de una koinè pro sa limba sarda!  Chie est intradu in edade s’at a ammentare chi, in su 1983, sa Regione sarda aiat formadu una cummissione de espertos pro bogare a lughe un’istandard de su sardu: cussa bia, però, sa pedra non fiat cròmpida mancu a mesu caminu, ca sos espertos non si fiant postos de acordu. In su 2001 un’àtera cummissione aiat cungruidu su traballu, elaborende sa LSU, limba sarda unitària: ma si fiat pesadu un’abbolotu mannu, e sos inimigos aiant bogadu prus mitralliadoras chi non sos austrìacos in Caporetto pro nche fàghere rùere sa pedra a terra.

Sa cosa pariat posta male a beru. Ma Renato Soru, chi tando fiat Presidente de Regione, b’at chertu torrare a proare, e at postu un’àtera cummissione, sa de tres. Custa bia Sìsifu fiat prus poderosu, e su traballu s’est cungruidu cun sa delìbera regionale de su 2006 chi at aprovadu sas règulas de sa LSC, limba sarda comuna.

Pessamus de no èssere rètoricos si naramus chi cussa delìbera est istada un’eventu istòricu: dae tando, unu muntone de operadores linguìstìcos si sunt formados in limba sarda comuna, e unu nùmeru importante de rivistas (in lìnia o in pabiru) e òperas literàrias (originales o in tradutzione dae àteras limbas) ant fatu s’essida issoro in LSC.

Como, però, Zeus si nch’est torradu a ischidare, e cheret iscontzare  totu. Custu nos ponet anneu, comente nos càpitat semper cando calicunu cheret distruire un’òpera galana. E prus de totu nos dispraghent sas acusas, totus sena fundamentu. Narant chi sa  LSC est “artifitziale”, chi est unu “logudoresu”  impostu a su “campidanesu”, chi nche cheret bogare sas limbas alloglotas. Cando chi imbetzes est craru che s’abba chi est una limba bandera, una forma linguìstica de mediatzione, chi no est contra sos dialetos e sas limbas alloglotas, ma antzis, los agiuat.

Nois, però, semus cunbintos de su chi semus faghende. Amus a sighire a gherrare pro su sardu ufitziale E semus seguros chi, custa bia,  s’istandard linguìsticu no nche l’amus a lassare roddulare a terra.

Leave a comment

2 Comments

  1. Sena nos mòvere dae sa mitologia, pro sighire gherrende devimus lassare a banda a Sìsifu e chircare de fàghere che Èrcule: bìnchere custa pelea. Isse nd’at fatu dòighi, nois nos amus a cuntentare de una ebbia, sa segunda, sa chi at bìnchidu contra sa idra de Lerna, corpus de cane e noe concas de serpe. Èrcule nde li mutzaiat una e nat chi li nde creschiant duas. Però at bìnchidu Èrcule.

  2. Un’ arrejonu chi est zustu e andat bene como puru…

Send a Comment

S'indiritzu email tuo no at a èssere publicadu. Is campos pedidos sunt signados *